Vliegen naar Saigon en de stad verkennen!

Vandaag gaan we met een binnenlandse vlucht van Dalang naar Saigon. Vandaar ook dat we vroeg uit bed moesten. Om 7.30 uur hadden we het plekje in de bus alweer gevonden. Het is ongeveer 25 km naar de luchthaven rijden.

Onderweg maken we een stop bij de “Marmeren berg”. Een lift brengt ons tot een hoogte vanwaar we een uitzicht hebben over de zee. Een stukje verder lopend komen we bij een pagode en nadat we wat trappen omhoog zijn gegaan, zien we verschillende tempeltjes en nog een uitzichtpunt. Eenmaal beneden weer aangekomen, komen we bij een fabriekje waar gigantisch grote beelden van marmer worden gemaakt. Misschien iets voor in de tuin….? 

De temperatuur is inmiddels al tegen de 30 graden geklommen. Het voelt klam en warm aan. Het is nu nog een klein eindje naar de luchthaven. Inchecken ging vrij vlot. We hebben de vlucht van 10.30 uur, dus we moesten nog een uurtje ff relaxen op de luchthaven. Groot voordeel.... we kregen plaatsen toegewezen bij de nooduitgang. Dat betekent dus extra veel beenruimte!

Een klein uurtje hebben we gevlogen. Bij aankomst om 11.40 uur in Saigon stond er een pendelbus klaar ons verder te vervoeren naar de aankomsthal.

Welkom in Ho Chi Minh stad, het voormalige Saigon! Een stad met een populatie van 7.3 miljoen. Al wordt er ook wel gezegd dat er veel meer mensen wonen. De tellingen lopen nogal uiteen hierover. De bus neemt ons mee door de drukte van de stad via diverse bezienswaardigheden naar het bekendste Noedel-restaurant van de stad, waar we op een noedel-soepje worden getrakteerd. Waarom is dit het bekendste restaurantje?... Omdat Clinton en zijn dochter Chelsey hier in 2000 op de eerste etage aan een tafel een "hot Pho" met een papaya juice hebben gegeten en gedronken. Er hangen ook allemaal foto's van de voormalig president aan de muur.

Na deze lunch zijn we het oorlogsmuseum gaan bekijken. Niet echt om vrolijk van te worden als je beseft dat er tussen 1945 en 1975 ruim 3 miljoen Vietnamezen aan een gruwelijke dood zijn bezweken. In heel het land heeft de oorlog plaatsgevonden, ook in plaatsen die wij bezocht hebben. Er hangen gruwelijke foto’s die een heel goed beeld geven wat er in dit land heeft plaatsgevonden. Op één foto houdt een Amerikaanse soldaat in 1967 een romp met hoofd van een soldaat in zijn hand omhoog. Op de grond liggen zijn benen. Het zijn echt afschuwelijke beelden. Veel foto's tonen ook mensen die misvormt zijn. Dat komt omdat er chemische gassen werden ingezet als wapen. Nu nog steeds anno 2012 worden er mensen met een lichamelijke afwijking geboren. In 2003 is er nog een bom ontploft waarbij een jongen geëxplodeerd opengereten op een foto zichtbaar is. Ook die wereldschokkende foto van dat huilende meisje ontbreekt niet in het museum. Het is werkelijk onvoorstelbaar dat dit hier is gebeurd! Buiten staan ook nog legervoertuigen en vliegtuigen van weleer tentoongesteld.

Dit is niet iets om snel te kunnen vergeten, maar we gaan weer verder met de stadstour. We passeren het Herenigingspaleis dat gebouwd is in de periode 1962 tot 1966. Het staat op de plek waar voorheen het Norodompaleis stond (1868-1873). In de Vietnamoorlog was dit het paleis van de president van Zuid-Vietnam. Er tegenover ligt de Notre Dame (1888) en het oude postkantoor, beide in Franse stijl opgetrokken.

Het is inmiddels 15:45 uur geworden. We zijn nu op weg naar Chinatown. Het is wel gaan regenen. Recht op de weg zie ik een brommer met achterop een bijrijder. Grappig maar waar, ze dragen een tweepersoonsregencape, want beide hoofden komen er bovenuit:). We komen aan bij de Chinese tempel gelegen in de Chinese wijk met prachtig versierde beelden en ornamenten. Weer terug in de bus zie ik weer een scootertje, deze keer met 6 stoelen en een tafel achterop. Het moet niet gekker worden!:p

Als laatste van deze tour bezoeken we de Cho Binh Tai markt. Dit is een hele grote overdekte groothandelsmarkt. Werkelijk alles wat je maar wil, kun je hier in grootverpakking kopen. Je vindt er bijvoorbeeld tig kraampjes met keukenspullen of met allerlei kleuren mondkapjes of hoedjes. Leuk om even een kijkje te nemen. We keren naar ons hotel, onderweg wordt het verkeer steeds drukker. Er rijden rond dit uur meer bromfietsen op de weg dan auto's. De autobaan is vrij rustig, maar de scooterbaan aan de zijkant, links en rechts stikt van de motorfietsjes. Om 17.45 zijn we in ons hotel midden in de stad aangekomen.

's avonds zijn we naar de backpackersarea gelopen op zoek naar een restaurantje. Deze keer hebben we genoten van een buffet. Konden zelf mooi uitkiezen wat we wilde eten.

Toen was het inmiddels weer 21.30 uur. Zo hebben we weer een drukke dag ingevuld. Morgen gaan we de Cu Chi tunnels bekijken!