Fietstochtje door Hoi An

Na het ontbijt staan de fietsen klaar voor ons bij het hotel. We gaan vandaag een fietstochtje door Hoi An maken. De dag begint regenachtig, maar gelukkig wordt het al vrij snel wat droger, zonniger en heerlijk warm. Wat een verademing zo'n fietstocht! Het is echt wel beter dan wandelen in de warme zon. Een heerlijk briesje waait langs je heen.

Onze tassen kunnen we mooi voorop de fiets in een mandje kwijt. Gezamenlijk rijden in een lange sliert in een rustig tempo de stad in. We maken nu zelf als verkeersdeelnemer kennis met de hectiek van het verkeer. Wat al steeds is opgevallen is dat mensen buiten in het verkeer bijna allemaal een mondkapje dragen en sommige ook een bloemetjesjas met capuchon. Dat doen ze enerzijds tegen de luchtvervuiling (het mondkapje dan), maar misschien wel de belangrijkste reden is de bescherming van de huid tegen de zon. Mensen rijden ook kris kras door elkaar. Alhoewel er natuurlijk wel dezelfde verkeersregels zijn als bij ons, houdt men zich er niet altijd aan. Je moet echt goed voor je kijken of je geen fietser of scooter als tegenligger voor je hebt. Ook bij een groen stoplicht kan het verkeer ineens van verschillende richtingen op je af komen, terwijl je dat niet verwacht. Echt ongelukken heb ik nog niet zien gebeuren. Misschien komt dat wel omdat iedereen met geclaxon elkaar toch waarschuwt. Het tempo van de fietsers en scooters ligt vrij laag. Je ziet er bijna niemand flink hard door de straten scheuren. Men houdt toch met elkaar rekening. Maar ja dat moet ook wel!

We verlaten het drukkere toeristische gedeelte van het stadje voor even en rijden in een rustig tempo door het platteland richting de zee. Afwisselend rijden we op asfalt en dan weer op smalle onverharde paadjes, waar we soms door plassen water rijden. Het is een beleving op zich! Geregeld stopt de gids even om wat uit te leggen over de omgeving of als er een moment zich voordoet om een foto te maken. We passeren verschillende typen huizen. De meeste zijn gebouwd van steen, maar ook houten huizen met golfdaken kom je er tegen. Ietsje verderop rijden we langs een meer met aan de rand daarvan kokosnootbomen en palmbomen. Aan de straatkant liggen palmbladeren te drogen. Deze gebruiken ze om op de daken te leggen. Het is bedoeld om de warmte zoveel mogelijk daardoor uit huis te houden. De hele straat lang het meer ligt vol met palmbladeren te die er te liggen drogen. Op het meer dobberen ook weer vele houten vissersbootjes.

Na een 1,5 uur gefietst te hebben, komen we bij een resort aan. Het ligt pal aan het strand met een zwembad, pooltafel, ligstoelen met kussens en rietenparasols op het strand. Hier blijven we voorlopig even genieten van de prachtige stranden die Vietnam heeft. Ongelooflijk dat het hier zo goed toeven is! We worden getrakteerd op een cocktail aan het strand. Ik neem een “Banana Cow” (rum, bananenlikeur en nog wat, ben ik ff vergeten). Heerlijk op de strandstoel gaan liggen met een drankje erbij, lekker toch! Er was ook nog gelegenheid om de zee in te gaan. Vanaf het hotel hadden we een handdoek meegekregen en we kregen een flesje water en een poncho erbij. Gelukkig hebben we de poncho niet nodig gehad en zijn gespaard van een flinke regenbui gebleven. Het zeewater was echt warm zeg! Heel wat anders dan die Nederlandse kust met dat koude zeewater en die kwallen op het strand! Ik snap eigenlijk sowieso niet dat de kust van Vietnam nog niet echt ontdekt is bij het massatoerisme. Terwijl we op de ligstoelen lagen, kwam er een oud Vietnamees vrouwtje naar ons toe. Ze verkocht allerlei spulletjes en vroeg natuurlijk of wij iets wilden kopen. Tjaaaa … ff kijken wat ze dan heeft. Uiteindelijk heb ik een potje tijgerbalsem gekocht, komt altijd wel van pas. Maar vroeg natuurlijk wel ff of ik met haar op de foto mocht :P. Dat vond ze geen probleem.

Na een uurtje of twee daar geweest te zijn, vervolgen we onze fietstocht weer. Eén groepje gaat met onze Nederlandse reisleider richting het centrum naar dat naaiatelier waar men iets gekocht heeft. Dat gaan ze daar nog ff passen, voor het geval dat het vandaag nog vermaakt moet worden. En het andere groepje waar ik dan in zit, gaat met onze lokale reisleider “Jan” door het platteland weer terug naar het hotel uiteindelijk.

We rijden over onverharde smalle stenige paadjes. Langs het paadje rijden we tussen de koeien en waterbuffels door en zien we aan beide zijden rijstvelden onder water staan. Het was niet ver meer fietsen naar de binnenstad en ons hotel. Tegen uurtje of 1 was ik weer in het hotel.

Had ik even de gelegenheid om te douchen. Normaal is de hotelkamer altijd al in de ochtend schoongemaakt. Dat was nog niet het geval geweest. De schoonmaakdames hadden het kennelijk erg druk gehad. Ach ja, geen probleem natuurlijk. Tijdje later klopte ze alsnog aan of ze de bedden mochten opdekken. Dus we laten ze binnen en vroegen in het Engels iets, maar ze konden absoluut geen Engels. Met gebaren maken wat ik bedoelde en de vertaalcomputer op m’n mobiel lukte het uiteindelijk wel. Zo kan communiceren dus ook :P.

We mochten de fietsen vandaag de hele dag bij ons houden. Om 18 uur werden ze namelijk pas weer opgehaald bij het hotel. Die mogelijkheid kwam natuurlijk wel prima uit. ’s Middags zijn we fietsend zelf naar het centrum gereden en de fietsen gestald midden in de oude stad waar de bezienswaardigheden liggen.

Het was inmiddels lunchtijd geworden, dus eerst in de stad een lunchadresje opgezocht en daarna hebben we bij het ticketbureau een ticket gekocht dat recht gaf om 5 (van de velen) oude authentieke huisjes binnen te mogen treden. We werden in alle huisjes ontvangen door een gids en hij of zij gaf ons een korte rondleiding door het hele huis. Soms mocht je boven een kijkje nemen en in een ander huisje kon je de keuken weer bewonderen, waar de familie bezig was het eten te bereiden. De gids vertelde welke families er allemaal in gewoond hebben, vaak hele generaties tot de dag van vandaag. De huizen, honderden jaren oud, hebben allemaal gemeen dat ze verschillende bouwstijlen kennen: Chinese, Vietnamese en Japanse invloeden zijn in de constructie en versiering binnen zichtbaar. Bij een van de huizen die we bezochten was ook een folklore optreden inbegrepen met Vietnamese dans en muziek. Na zo’n rondleidinkje kwam je meestal bij een tafel met souvenirs uit die ze je dan nog probeerde te verkopen.

Dat was trouwens wel iets dat in Hoi An en sommige andere plaatsen, opvalt…. Dat mensen je wel vaak binnen proberen te roepen of vriendelijk aankijken om toch maar naar hun winkel of restaurant te komen. Dat viel in Hue ook al erg op. Het is hun manier om klanten te winnen. Heel veel winkels verkopen “merkproducten”, alhoewel merk….. Ik vraag me af of er überhaupt wel winkels in Vietnam bestaan die wél de officiële merken verkopen.

Nadat we zo een 5-tal oude huisjes in de stad bezichtigd hebben, zijn we naar dat naaiatelier gegaan om de gekochte kleding op te halen en vandaar uit teruggefietst naar het hotel. Toen was het inmiddels 18 uur. Precies de tijd dat de fietsen weer terug moesten zijn.

Vroeg in de avond zijn we lopend teruggekeerd naar het centrum om een hapje te gaan eten. We streken neer bij hetzelfde restaurant waar we vanmiddag geluncht hadden. Dat was ons goed bevallen. We hadden mooi een tafeltje aan de voorkant. Van buitenaf zag een meisje ons zitten en ze liep naar ons toe en stelde allerlei vragen; of we familie waren, hoe oud we zijn, waar we vandaan komen enz.. uiteindelijk bleek ze een armbandjes te verkopen. De leegde de zak vol met armbanden op ons tafeltje en vroeg natuurlijk of ik iets wilde kopen. Het geld zou ze dan weer gebruiken om naar school te gaan. Ach jaa ben toch maar overstag gegaan, na “onderhandeling” over de prijs.. Zij weer blij en even snel dat ze er was, was ze ook weer weg . Blijkbaar waren we een gewild doelwit, want even later kwam er weer een meisje met een soortgelijk verhaal.

We zijn wat vroeger gaan eten dan voorgaande dagen, maar dat komt omdat we morgen erg vroeg uit bed moeten om onze binnenlandse vlucht te halen naar Saigon.