Dag 15: 23-09-2015 Met paardenkoets tempels Bagan
Door: Niels Peters
Blijf op de hoogte en volg Niels
23 September 2015 | Myanmar, Pagan
Om 9u. stond de paardenkoets voor ons klaar. De koetsier heet Tun Tun en hij zal ons deze ochtend naar een aantal tempels brengen. Hij vertelt dat hij het paard en de kar huurt en dat hij 30% ontvangt van het bedrag. Daarvoor moet hij het paard wel zelf verzorgen. Reken uit... wat hij dan er aan overhoudt! Niet echt veel voor aan hele dag werken. Ik denk ongeveer $8,00 voor een hele dag. Daarvan moet hij dus het paard ook van te eten geven. De rest is voor zijn familie. Hij woont met zijn ouders en broers en zussen samen. Aangezien hij de oudste is, zal hij voor de familie mede moeten zorgen. Hij was blij dat wij met hem een dag mee gingen. Steeds minder toeristen maken gebruik van de paardenkoets, dat komt omdat de e-bike zijn intrede heeft gedaan. Hierdoor is zijn inkomstenbron sterk gedaald.
We rijden nu eerst richting de tempel Gubyauk Gyi. Een van rode steen gemaakte tempel uit de 13e eeuw. Met binnen prachtige muurschilderingen.
We rijden naar een dorpje vlakbij de rivier. Hier staat een 300 jaar oud teakhouten klooster. Het hout is aan de buitenkant prachtig bekleed met houtsnijwerk en voorzien van een mooi plafond. Op dit moment zijn er geen monniken binnen. Zij hebben nu les in de naastgelegen school.
De koetsier is weliswaar geen gids, maar hij weet wel echt veel van de omgeving hier en vertelt ons allerlei wetenswaardigheden. In 1964 en 1975 zijn in dit gebied twee aardbevingen geweest. Waarvan de laatste de meest hevige was. Voorheen stonden hier meer dan 4000 tempels. Nu is daar nog maar de helft van over! Na 1975 zijn ze met restauratie begonnen. Dat valt ook duidelijk op aan de kleur steen. Oude stenen zijn grijs en de nieuwe hebben een meer rode kleur. Veel torentjes zijn door de aardbevingen eraf gevallen en weer op gebouwd in die rode kleur steen.
We lopen door het dorpje richting de rivier. Het valt op dat de rivier nu zeer breed is. Dat komt door de vele regen die hier afgelopen tijd gevallen is. Normaal is de rivier de helft minder breed. In het dorpje waar het klooster staat wonen normaal alleen monniken. Echter omdat mensen hebben moeten vluchten voor de overstromingen, mogen ze tijdelijk in dit dorp wonen.
We vervolgen de route over de stoffige wegen met de paardenkar naar de kleine Mi-O-Chanta tempel uit 1112. Daarna zijn we bij "The Moon" neergestreken voor de lunch. Het paardje kon dan even uitrusten en de koetsier hebben we wat geld gegeven zodat hij ook wat kon eten. Hij wilde niet met ons mee eten omdat hij niet van het westerse eten houdt, maar liever rijst heeft. Bij "The Moon" werden we weer vriendelijk ontvangen door al het personeel. Na het eten kregen we snoepjes in een wit papiertje gewikkeld. De koetsier had ons eerder verteld dat die snoepjes gemaakt worden van het vrucht die aan een boom daar in de buurt groeit.
Na de lunch zijn we teruggereden naar het hotel. Het is hier 's-middags behoorlijk heet! Om 17u hebben we weer met hem afgesproken om een avondrit te maken langs de tempels en om ons bij The Moon af te zetten voor het diner. Voordat we daar aankomen brengt ie ons naar tempel waar we omhoog kunnen klimmen om vanaf de top de ondergaande zon te aanschouwen. Eenmaal op de tempel hebben we zicht op alle kleine en grote tempels in de wijde omgeving.
We rijden nu naar The Moon voor het diner. De koetsier geven we wat geld zodat hij ook even iets kan eten. Het is inmiddels donker en de grotere tempels zijn mooi verlicht. Na het eten hebben we met Yan Naing Soe, een jonge ober nog even gekletst. Dezelfde jongen die ons gisteren bediend had. Het was tijd om terug te keren naar het hotel. Met mijn zaklamp op het mobieltje schijn ik op de zandweg zodat Tun Tun zicht heeft op de weg. Er is hier immers geen openbare verlichting aanwezig. Ondertussen rent er een klein zwart hondje achter de paardenkoets aan. Hij heeft de hele weg tot het hotel (+/- 10km) achter ons aangerend. Eigenlijk best zielig. Er lopen hier in Myanmar overigens heel veel zwerfhonden los. Soms zelfs een hele roedel honden bij elkaar. Al hadden we niet het idee dat dit zwart hondje een zwerfhond is. Tun Tun stelde het zeer op prijs als we zijn gegevens bij het hotel wilde achterlaten. We waren zeer tevreden over hem, dus hebben hem dan ook aanbevolen bij het hotel. Morgen rijden we naar Monywa en bezoeken we onderweg een aantal tempels.
We rijden nu eerst richting de tempel Gubyauk Gyi. Een van rode steen gemaakte tempel uit de 13e eeuw. Met binnen prachtige muurschilderingen.
We rijden naar een dorpje vlakbij de rivier. Hier staat een 300 jaar oud teakhouten klooster. Het hout is aan de buitenkant prachtig bekleed met houtsnijwerk en voorzien van een mooi plafond. Op dit moment zijn er geen monniken binnen. Zij hebben nu les in de naastgelegen school.
De koetsier is weliswaar geen gids, maar hij weet wel echt veel van de omgeving hier en vertelt ons allerlei wetenswaardigheden. In 1964 en 1975 zijn in dit gebied twee aardbevingen geweest. Waarvan de laatste de meest hevige was. Voorheen stonden hier meer dan 4000 tempels. Nu is daar nog maar de helft van over! Na 1975 zijn ze met restauratie begonnen. Dat valt ook duidelijk op aan de kleur steen. Oude stenen zijn grijs en de nieuwe hebben een meer rode kleur. Veel torentjes zijn door de aardbevingen eraf gevallen en weer op gebouwd in die rode kleur steen.
We lopen door het dorpje richting de rivier. Het valt op dat de rivier nu zeer breed is. Dat komt door de vele regen die hier afgelopen tijd gevallen is. Normaal is de rivier de helft minder breed. In het dorpje waar het klooster staat wonen normaal alleen monniken. Echter omdat mensen hebben moeten vluchten voor de overstromingen, mogen ze tijdelijk in dit dorp wonen.
We vervolgen de route over de stoffige wegen met de paardenkar naar de kleine Mi-O-Chanta tempel uit 1112. Daarna zijn we bij "The Moon" neergestreken voor de lunch. Het paardje kon dan even uitrusten en de koetsier hebben we wat geld gegeven zodat hij ook wat kon eten. Hij wilde niet met ons mee eten omdat hij niet van het westerse eten houdt, maar liever rijst heeft. Bij "The Moon" werden we weer vriendelijk ontvangen door al het personeel. Na het eten kregen we snoepjes in een wit papiertje gewikkeld. De koetsier had ons eerder verteld dat die snoepjes gemaakt worden van het vrucht die aan een boom daar in de buurt groeit.
Na de lunch zijn we teruggereden naar het hotel. Het is hier 's-middags behoorlijk heet! Om 17u hebben we weer met hem afgesproken om een avondrit te maken langs de tempels en om ons bij The Moon af te zetten voor het diner. Voordat we daar aankomen brengt ie ons naar tempel waar we omhoog kunnen klimmen om vanaf de top de ondergaande zon te aanschouwen. Eenmaal op de tempel hebben we zicht op alle kleine en grote tempels in de wijde omgeving.
We rijden nu naar The Moon voor het diner. De koetsier geven we wat geld zodat hij ook even iets kan eten. Het is inmiddels donker en de grotere tempels zijn mooi verlicht. Na het eten hebben we met Yan Naing Soe, een jonge ober nog even gekletst. Dezelfde jongen die ons gisteren bediend had. Het was tijd om terug te keren naar het hotel. Met mijn zaklamp op het mobieltje schijn ik op de zandweg zodat Tun Tun zicht heeft op de weg. Er is hier immers geen openbare verlichting aanwezig. Ondertussen rent er een klein zwart hondje achter de paardenkoets aan. Hij heeft de hele weg tot het hotel (+/- 10km) achter ons aangerend. Eigenlijk best zielig. Er lopen hier in Myanmar overigens heel veel zwerfhonden los. Soms zelfs een hele roedel honden bij elkaar. Al hadden we niet het idee dat dit zwart hondje een zwerfhond is. Tun Tun stelde het zeer op prijs als we zijn gegevens bij het hotel wilde achterlaten. We waren zeer tevreden over hem, dus hebben hem dan ook aanbevolen bij het hotel. Morgen rijden we naar Monywa en bezoeken we onderweg een aantal tempels.
