Dag 6: 14-09-2015 Avontuur 'brug' & cooking school
Door: Niels Peters
Blijf op de hoogte en volg Niels
14 September 2015 | Myanmar, Inle
Lekker uitgeslapen vandaag! (in tegenstelling tot de eerdere dagen dan) Ik moet nog even iets rechtzetten... Yangon is namelijk niet officieel de hoofdstad. De echte hoofdstad sinds 2005 waar ook de regeringsgebouwen staan is Naypyidaw in het midden van het land.
Het is 9 uur inmiddels en we zijn aangekomen in het drukke levendige centrum van Bago. Tientallen tuk tuk's, riksja's en taxibusjes staan aan de kant van de weg. Hier hebben we tijd om een uurtje de lokale markt te bezoeken. Op deze markt kijk je echt je ogen uit. Het aanbod is gevarieerd: "blokker" artikelen, vele fruitsoorten, gedroogde vis, vlees waar de vliegen op zitten en kleding. Door de markt lopen veel mensen, ook met scooter of brommer gaan ze erdoorheen. Een oude mevrouw houdt ons aan en begint spontaan een gesprek in het Engels. Ze is blij dat ze even met ons kan praten en een stukje van haar leven met ons in het Engels kan delen. Ze is 76 jaar en heeft de Engelse taal vroeger in Yangon geleerd. Een eindje verder lopen we de overdekte markt binnen. Smalle gangetjes, overvolle stalletjes en veel verkoopsters die continue in beweging zijn. Moeder en dochter zitten bij een kraampje lappen stof te naaien tot een jurkje en mensen groeten je vriendelijk met Mingelaba!
Net voor het einde van de markt zien we een klein jongetje naar ons zwaaien en ineens komt ie rennend op ons af.. Moeder loopt er snel achteraan om hem nog van de drukke straat af te houden. Lachend kijkt hij ons aan en de moeder kan een beetje Engels en is nieuwsgierig waar we vandaan komen.. Holland☺ zeggen we en we vertellen dat we hier zijn voor vakantie. Het is mooi dat sommige mensen beetje Engels kunnen dan kun je toch zo wat meer over hun land vragen.
De markt hebben we achter ons gelaten om naar de luchthaven te rijden in Yangon. Vanmiddag om 14.30u vertrekt onze vlucht naar Heho.
Onderweg maken we nog een ingelaste stop. Want Jessica had een klein lokaal dorpje gezien aan de kant van de weg. We gaan een typisch Birmaans huisje daar even bezoeken. Het huisje ligt omringd met water en is op soort bamboe palen gebouwd. De waterkant en het huisje is verbonden met een gammele zelfgebouwde bamboe brug en bamboe steigers met palen als vloer bedekking erop. Voorzichtig lopen we één voor één stapvoets over de brug met de schoenen ietwat schuin over de lange bamboe palen naar de overkant. In het midden van de brug staat de chauffeur om ons te helpen om de overkant te bereiken. Vervolgens lopen we over de bamboe palen richting het plaggenhutje waar een vriendelijke meneer al op ons staat te wachten. Het is de eigenaar van de woning.
Binnen staan we op houten planken die op de bamboe bevestigd zijn. De eigenaar is uiterst vriendelijk en vertelt ons dat een maand geleden het water zo hoog stond dat het zelfs in zijn huis kwam. De overstromingen van afgelopen maand moeten echt heftig zijn geweest. Al meer mensen hebben ons dat verteld. Het huisje telt slechts twee kleine vertrekken. In de woonkamer waar wij in stonden ligt een dekentje op de grond. Het is tevens ook het bed. De mensen slapen hier gewoon op de houten vloer.
Om hem te bedanken voor zijn gastvrijheid wilde we hem namens de groep wat geld geven. Maar hij wilde het in eerste instantie niet aannemen. Zo gastvrij en vriendelijk zijn de mensen. We gunden hem dat bedrag en uiteindelijk nam hij het dan toch aan. Maar daar was hij zeker niet op uit!. Ze zijn trots op wat ze hebben en willen dit graag aan je laten zien en met je delen.
We lopen weer voorzichtig over de bamboe palen richting de brug. Net daarvoor is een man bezig om de bamboe steiger aan de andere kant uit te breiden. Hij is bezig op bamboe palen op maat te maken om vervolgens in het water te slaan. Daarop bevestigd hij dan bamboe planken.
We lopen weer terug via de brug naar de bus voor de rit naar het vliegveld. Een paar mensen van ons groepje zijn al veilig over de brug gegaan naar de overkant. Ik stond op het punt om als derde erover te gaan. En hoorde opeens Krakkk!!... de brug begaf het bijna! Een medereiziger van ons groepje stond precies in het midden van de brug en ging voor een gedeelte door de bamboe palen heen!. Dat is schrikken... ze probeerde zich aan de bamboe reling vast te klampen om maar niet er dooheen te zakken het vieze water in. Vier bamboe palen waren doormidden in het midden van de brug. Met hulp van de chauffeur en andere hulpvaardige Birmezen heeft ze gelukkig droog de overkant bereikt. De brug was nu voor ons niet mee te gebruiken. Die familie heeft ons in hun bootjes overgezet naar de overkant. Wij hadden met z'n allen te doen met de eigenaar van het huis dat we bezocht hadden. En ieder van ons van de groep heeft hem wat geld gegeven voor reparatie van de brug. Ook voor onze reisgenoot was het natuurlijk schrikken geweest, Zij zater, begrijpelijk ook echt mee in wat er gebeurd was. Al met al een heel avontuur. We reden weer verder op weg naar de luchthaven in Yangon. Daar vliegen we met een klein propellor vliegtuig voor slechts 50 mensen.
Om 16u komen we aan in Heho. Eenmaal uit het vliegtuig komt de regen werkelijk met bakken uit de lucht. Twee jongens op de luchthaven sjouwen onze tassen door de stromende regen in de bus. Ze zijn helemaal doorweekt van de regen. Een extra fooi hebben ze wel verdiend!. De rit naar het resort in Nyaunghwe is ongeveer 45 minuten. Het resort ligt aan de noordwestkant van het Inle meer. Dat meer is 22 km lang en 11 km breed.
Het landschap is inmiddels ook veranderd hier. Het is een stuk bergachtiger geworden met haarspeldbochten. Af en toe heb je een wijds uitzicht over het dal met bergen op de achtergrond. Langs de kant van de weg passeert een kudde koeien ons. Een stukje verder rijdt een ossenkar met voorop vader, moeder en hun zoontje in het midden. De hevige regenbui is weer tijdelijk opgehouden en de zon komt weer tevoorschijn achter de bergen. We naderen het hotel. Links en rechts van de weg zijn kleine 'benzinestations', petflessen gevuld met benzine dienen als brandstof voor de brommers en scooters. Rechts van de weg zwemmen kinderen in sloot vol met water.
Tegen 17u. komen we bij het hotel aan. Even relaxen. Om 18u gaan we gezamenlijk zelf een Birmaanse maaltijd bereiden en natuurlijk ook opeten! Dit is onderdeel van een project voor een goed doel. De kosten zijn slechts 20 dollar, waarvan de helft bedoeld is om de kinderen daar te helpen een betere toekomst te hebben. Met een open taxi worden we erheen gebracht en verwelkomd door Sue en Lesly, de Birmaanse eigenaars van dit project. Hun eerste zin was: voel je hier thuis alsof je thuis bent! Openhartig en vol passie vertelt Sue hoe het project tot stand gekomen is. Het is opgezet door haar vader. Haar ouders zijn helaas vroeg overleden. Haar vader was 49 en haar moeder 52 jaar. Sinds 1984 helpen zij kinderen in de omgeving door het verzorgen van onderwijs en geven van eten. Inmiddels zijn er 2 schooltjes (primary school and high school) en een schoolbibliotheek met Birmaanse en Engelse schoolboeken. Sinds enkele jaren verzorgen ze ook kookworkshops waarin toeristen zelf typisch Birmaanse gerechten kunnen bereiden en opeten. Dat is ook echt leuk om te doen!. Ieder maakt in tweetal een gerecht klaar en nadien eten we het allemaal aan een gedekte tafel op. 2 kinderen die vlakbij wonen en ook op het schooltje zitten, helpen vandaag mee. Ik heb even met hen proberen te praten en vroeg hen of ze Engels kunnen of leren. Beide keken ze elkaar aan durfde ze niet veel te praten. Waarop ik nog enkele vragen stelde. In eerste instantie leek dat ze geen Engels konden, na door te vragen konden ze toch wel iets in het Engels zeggen en begrepen ze ook wat ik bedoelde. Mijn moeder en ik mochten samen met enkele kinderen in de schoolbibliotheek een kijkje nemen. We lopen naar binnen, waarop de kinderen verbaast beginnen te lachen.. ohh we moesten onze schoenen uitdoen!. No probleem hoor. In de bibliotheek vroeg ik of ze een Engels boek hadden. Ze pakte een groot boek van de plank. Samen met hun las ik uit het boek voor en liet ik hun de zinnen ook uitspreken. Soms verbeterde ik hun. Ze vonden het echt geweldig. En ik trouwens ook. Zo mooi om te zien dat in eerste instantie de kinderen zo op het oog geen Engels konden en nu blijkt dat ze het wel een beetje kunnen, maar te verlegen zijn om het te spreken. Waarschijnlijk ook bang zijn om fouten te maken. Natuurlijk nog even samen op de foto!
Het was tijd om de maaltijd te gaan nuttigen. De gedekte tafel stond echt vol met allerlei gerechten die wij net gemaakt hadden. Het was werkelijk super lekker! Na het eten was het tijd om (helaas) weer te gaan. Ik heb namens de groep nog even een bedankje in het gastenboek geschreven en daarna hebben we buiten nog een groepsfoto gemaakt. Na het afscheid te hebben genomen van de mensen daar gingen we weer in de taxi zitten. Een meisje zagen we een traantje wegpinken toen ze ons als groep mee uitzwaaide. Het was een fantastische dag!
Ps. Als iemand meer informatie wil hebben over dit project of het op een bepaalde manier wil steunen? Laat het mij weten dan. Je kan hier ook vrijwilligerswerk doen!
Het is 21.30u en we zijn weer terug in het hotel. Morgen hebben we een boottocht gepland staan.
Het is 9 uur inmiddels en we zijn aangekomen in het drukke levendige centrum van Bago. Tientallen tuk tuk's, riksja's en taxibusjes staan aan de kant van de weg. Hier hebben we tijd om een uurtje de lokale markt te bezoeken. Op deze markt kijk je echt je ogen uit. Het aanbod is gevarieerd: "blokker" artikelen, vele fruitsoorten, gedroogde vis, vlees waar de vliegen op zitten en kleding. Door de markt lopen veel mensen, ook met scooter of brommer gaan ze erdoorheen. Een oude mevrouw houdt ons aan en begint spontaan een gesprek in het Engels. Ze is blij dat ze even met ons kan praten en een stukje van haar leven met ons in het Engels kan delen. Ze is 76 jaar en heeft de Engelse taal vroeger in Yangon geleerd. Een eindje verder lopen we de overdekte markt binnen. Smalle gangetjes, overvolle stalletjes en veel verkoopsters die continue in beweging zijn. Moeder en dochter zitten bij een kraampje lappen stof te naaien tot een jurkje en mensen groeten je vriendelijk met Mingelaba!
Net voor het einde van de markt zien we een klein jongetje naar ons zwaaien en ineens komt ie rennend op ons af.. Moeder loopt er snel achteraan om hem nog van de drukke straat af te houden. Lachend kijkt hij ons aan en de moeder kan een beetje Engels en is nieuwsgierig waar we vandaan komen.. Holland☺ zeggen we en we vertellen dat we hier zijn voor vakantie. Het is mooi dat sommige mensen beetje Engels kunnen dan kun je toch zo wat meer over hun land vragen.
De markt hebben we achter ons gelaten om naar de luchthaven te rijden in Yangon. Vanmiddag om 14.30u vertrekt onze vlucht naar Heho.
Onderweg maken we nog een ingelaste stop. Want Jessica had een klein lokaal dorpje gezien aan de kant van de weg. We gaan een typisch Birmaans huisje daar even bezoeken. Het huisje ligt omringd met water en is op soort bamboe palen gebouwd. De waterkant en het huisje is verbonden met een gammele zelfgebouwde bamboe brug en bamboe steigers met palen als vloer bedekking erop. Voorzichtig lopen we één voor één stapvoets over de brug met de schoenen ietwat schuin over de lange bamboe palen naar de overkant. In het midden van de brug staat de chauffeur om ons te helpen om de overkant te bereiken. Vervolgens lopen we over de bamboe palen richting het plaggenhutje waar een vriendelijke meneer al op ons staat te wachten. Het is de eigenaar van de woning.
Binnen staan we op houten planken die op de bamboe bevestigd zijn. De eigenaar is uiterst vriendelijk en vertelt ons dat een maand geleden het water zo hoog stond dat het zelfs in zijn huis kwam. De overstromingen van afgelopen maand moeten echt heftig zijn geweest. Al meer mensen hebben ons dat verteld. Het huisje telt slechts twee kleine vertrekken. In de woonkamer waar wij in stonden ligt een dekentje op de grond. Het is tevens ook het bed. De mensen slapen hier gewoon op de houten vloer.
Om hem te bedanken voor zijn gastvrijheid wilde we hem namens de groep wat geld geven. Maar hij wilde het in eerste instantie niet aannemen. Zo gastvrij en vriendelijk zijn de mensen. We gunden hem dat bedrag en uiteindelijk nam hij het dan toch aan. Maar daar was hij zeker niet op uit!. Ze zijn trots op wat ze hebben en willen dit graag aan je laten zien en met je delen.
We lopen weer voorzichtig over de bamboe palen richting de brug. Net daarvoor is een man bezig om de bamboe steiger aan de andere kant uit te breiden. Hij is bezig op bamboe palen op maat te maken om vervolgens in het water te slaan. Daarop bevestigd hij dan bamboe planken.
We lopen weer terug via de brug naar de bus voor de rit naar het vliegveld. Een paar mensen van ons groepje zijn al veilig over de brug gegaan naar de overkant. Ik stond op het punt om als derde erover te gaan. En hoorde opeens Krakkk!!... de brug begaf het bijna! Een medereiziger van ons groepje stond precies in het midden van de brug en ging voor een gedeelte door de bamboe palen heen!. Dat is schrikken... ze probeerde zich aan de bamboe reling vast te klampen om maar niet er dooheen te zakken het vieze water in. Vier bamboe palen waren doormidden in het midden van de brug. Met hulp van de chauffeur en andere hulpvaardige Birmezen heeft ze gelukkig droog de overkant bereikt. De brug was nu voor ons niet mee te gebruiken. Die familie heeft ons in hun bootjes overgezet naar de overkant. Wij hadden met z'n allen te doen met de eigenaar van het huis dat we bezocht hadden. En ieder van ons van de groep heeft hem wat geld gegeven voor reparatie van de brug. Ook voor onze reisgenoot was het natuurlijk schrikken geweest, Zij zater, begrijpelijk ook echt mee in wat er gebeurd was. Al met al een heel avontuur. We reden weer verder op weg naar de luchthaven in Yangon. Daar vliegen we met een klein propellor vliegtuig voor slechts 50 mensen.
Om 16u komen we aan in Heho. Eenmaal uit het vliegtuig komt de regen werkelijk met bakken uit de lucht. Twee jongens op de luchthaven sjouwen onze tassen door de stromende regen in de bus. Ze zijn helemaal doorweekt van de regen. Een extra fooi hebben ze wel verdiend!. De rit naar het resort in Nyaunghwe is ongeveer 45 minuten. Het resort ligt aan de noordwestkant van het Inle meer. Dat meer is 22 km lang en 11 km breed.
Het landschap is inmiddels ook veranderd hier. Het is een stuk bergachtiger geworden met haarspeldbochten. Af en toe heb je een wijds uitzicht over het dal met bergen op de achtergrond. Langs de kant van de weg passeert een kudde koeien ons. Een stukje verder rijdt een ossenkar met voorop vader, moeder en hun zoontje in het midden. De hevige regenbui is weer tijdelijk opgehouden en de zon komt weer tevoorschijn achter de bergen. We naderen het hotel. Links en rechts van de weg zijn kleine 'benzinestations', petflessen gevuld met benzine dienen als brandstof voor de brommers en scooters. Rechts van de weg zwemmen kinderen in sloot vol met water.
Tegen 17u. komen we bij het hotel aan. Even relaxen. Om 18u gaan we gezamenlijk zelf een Birmaanse maaltijd bereiden en natuurlijk ook opeten! Dit is onderdeel van een project voor een goed doel. De kosten zijn slechts 20 dollar, waarvan de helft bedoeld is om de kinderen daar te helpen een betere toekomst te hebben. Met een open taxi worden we erheen gebracht en verwelkomd door Sue en Lesly, de Birmaanse eigenaars van dit project. Hun eerste zin was: voel je hier thuis alsof je thuis bent! Openhartig en vol passie vertelt Sue hoe het project tot stand gekomen is. Het is opgezet door haar vader. Haar ouders zijn helaas vroeg overleden. Haar vader was 49 en haar moeder 52 jaar. Sinds 1984 helpen zij kinderen in de omgeving door het verzorgen van onderwijs en geven van eten. Inmiddels zijn er 2 schooltjes (primary school and high school) en een schoolbibliotheek met Birmaanse en Engelse schoolboeken. Sinds enkele jaren verzorgen ze ook kookworkshops waarin toeristen zelf typisch Birmaanse gerechten kunnen bereiden en opeten. Dat is ook echt leuk om te doen!. Ieder maakt in tweetal een gerecht klaar en nadien eten we het allemaal aan een gedekte tafel op. 2 kinderen die vlakbij wonen en ook op het schooltje zitten, helpen vandaag mee. Ik heb even met hen proberen te praten en vroeg hen of ze Engels kunnen of leren. Beide keken ze elkaar aan durfde ze niet veel te praten. Waarop ik nog enkele vragen stelde. In eerste instantie leek dat ze geen Engels konden, na door te vragen konden ze toch wel iets in het Engels zeggen en begrepen ze ook wat ik bedoelde. Mijn moeder en ik mochten samen met enkele kinderen in de schoolbibliotheek een kijkje nemen. We lopen naar binnen, waarop de kinderen verbaast beginnen te lachen.. ohh we moesten onze schoenen uitdoen!. No probleem hoor. In de bibliotheek vroeg ik of ze een Engels boek hadden. Ze pakte een groot boek van de plank. Samen met hun las ik uit het boek voor en liet ik hun de zinnen ook uitspreken. Soms verbeterde ik hun. Ze vonden het echt geweldig. En ik trouwens ook. Zo mooi om te zien dat in eerste instantie de kinderen zo op het oog geen Engels konden en nu blijkt dat ze het wel een beetje kunnen, maar te verlegen zijn om het te spreken. Waarschijnlijk ook bang zijn om fouten te maken. Natuurlijk nog even samen op de foto!
Het was tijd om de maaltijd te gaan nuttigen. De gedekte tafel stond echt vol met allerlei gerechten die wij net gemaakt hadden. Het was werkelijk super lekker! Na het eten was het tijd om (helaas) weer te gaan. Ik heb namens de groep nog even een bedankje in het gastenboek geschreven en daarna hebben we buiten nog een groepsfoto gemaakt. Na het afscheid te hebben genomen van de mensen daar gingen we weer in de taxi zitten. Een meisje zagen we een traantje wegpinken toen ze ons als groep mee uitzwaaide. Het was een fantastische dag!
Ps. Als iemand meer informatie wil hebben over dit project of het op een bepaalde manier wil steunen? Laat het mij weten dan. Je kan hier ook vrijwilligerswerk doen!
Het is 21.30u en we zijn weer terug in het hotel. Morgen hebben we een boottocht gepland staan.
