Dag 3: 11-09-2015 Yangon ontdekken!
Door: Niels Peters
Blijf op de hoogte en volg Niels
11 September 2015 | Myanmar, Rangoon
Mingelaba! oftewel Hallo!
Een nieuwe dag is weer aangebroken... na het ontbijt zijn we te voet op verkenning gegaan door de hoofdstad. Jessica onze reisleidster nam ons ontdekkingstocht mee door de stad. We komen langs koloniale huizen, het oude stadhuis wat er in vervallen staat stond. De struiken groeide door de stenen muur van de toren heen. Iets verder passeren groot groen park met in het midden een gedenknaald en daarom heen fonteinen. Voordat naar de overdekte markthallen gaan, hebben we eerst nog de rijk vergulde "Sulepagode" op een drukke kruising in het hart van de stad op het programma staan. We lopen langs de pagode en zien een met goud versierd bootje naar boven getakeld worden. Het blijkt zo dat men goudpapiertjes kan kopen om in het bootje te leggen. Het bootje gaat dan omhoog en eenmaal boven haalt iemand de goudpapiertjes eruit. Een heel ritueel dus.
Hierna zijn we naar de markthallen gelopen. Hier kregen we 1,5 uur de tijd om op eigen gelegenheid te slenteren over de overdekte markt. Allerlei waar is hier te koop. Omdat we nog postzegels nodig hadden zijn we op zoek gegaan naar een postkantoortje. Na wat zoeken kwamen we bij een postkantoortje. We kochten wat zegels, maar na een check buiten bleek dat we afgezet waren. Dus ik weer terug.... het vrouwtje gaf gelijk 10 extra zegels, die waren kennelijk nodig?? o sorry zei ze. Maar na navraag bij een winkeltje bleek dat ze aan ons gewoon teveel had laten betalen..dus ik wederom terug en ook nu weer.. o sorry!!.. ze gaf mij het teveel betaalde geld direct zonder vragen terug. In tegenstelling tot deze ervarig van vandaag, blijkt Myanmar helemaal niet zo te zijn. Het zijn juist eerlijke, betrouwbare en behulpzame mensen zonder dat ze er beter van hoeven te worden. Dat zullen we zeker nog gaan merken de komende tijd!
Na een uurtje was het tijd voor een drankje ergens. We lopen een hal binnen met links en rechts allemaal eettentjes. Spontaan komen vrouwen met de menukaart op ons afgestormd. Ze willen natuurlijk allemaal dat we in hun eetgelegenheid komen zitten. Het eerste tafeltje dat we tegenkwamen zijn we neergestreken. Terwijl we zitten zien we de stroom vrouwen met de menukaart in hun hand op een volgende groep afrennen. De Amerikaanse familie werd zowaar omsingeld voor serveersters.. tja zie dat maar eens te weigeren. En ja hoor ook zij gingen overstag.
Na deze markthal zijn we tezamen gaan lunchen en daarna zijn we naar een treinstation gelopen. Want Jessica zij dat het echt de moeite waard is om een treinrit te maken. We komen nog maar net op het perron en de trein komt er al aan... maar we hadden nog niet eens treinkaartjes!!!. De reisleidster koopt gauw bij een mannetje de kaartjes en stappen ondertussen de trein in. We zitten nog geen 10 sec. en te trein begint al weer gestaag te rijden. De diesel tuft langzaam van station naar station de stad uit. Je kijkt je ogen uit wat er allemaal in de trein gebeurd... Verkoopsters met grote manden met fruit of schalen met eten op hun hoofd, passeren ons. Je vraagt je echt af hoe blijven die grote metalen schalen vol met eten in een wiebelende trein zo op hun hoofd staan zonder dat het valt. Een moeder laat haar zoontje van 3 gewoon in de trein plassen in de overgang van wagon naar wagon. Ach het kan hier gewoon, haha. Er passeert een tegenoverliggende trein. Snel springen verkoopstertjes van de ene trein via het spoor over op de andere trein. De rit gaat weer verder. Je maakt vrij snel contact met de lokale bevolking. Mensen zijn nieuwsgierig naar je en voor je het weet ben je een leuk gesprek begonnen. Zo sprak Jessica (onze reisleidster, voor wie het nog niet door had)... met een man die uiteindelijk ons groepje wel naar een echte lokale markt wilde brengen. Samen stapte we na 45 minuten uit bij een station. We staken de spoorlijn over, gewoon over het spoor lopen. Aan overwegen doen ze hier niet. Effe nog langs de kaartjes controleur en we lopen achter die man aan die ons op weg zal brengen naar de lokale markt. Na paar minuten gewandeld te hebben nemen we afscheid van hem, hij was immers bijna thuis. Hij wijst ons nog even de weg hoe we er heen kunnen lopen. De markt is een ware belevenis. Echt een Aziatische markt waar alleen de lokale mensen hun boodschappen doen.
Na dit bezoekje zijn we in een uurtje weer terug gekeerd maar de stad. Hiervoor moesten we nog wel effe eerst een taxi regelen. Eigenlijk wilde we met z'n allen in zo'n open busje naar dat kregen we niet voor elkaar. Dan maar toch met de taxi. We gingen nu naar de Swedagon pagode. Deze hele grote pagode is geheel met goud bedekt en is juist bij zonsondergang schitterend om te aanschouwen als de ondergaande zon op de gouden pagode straalt. Aan de voet van deze pagode drinken we eerst iets op een terras om vervolgens via de trappen naar boven naar de ingang te komen. Je kunt om de pagode heen lopen en zo de ondergaande zon op het goud zien schijnen. Mooie plaatjes levert dat op. Mensen zijn aan het mediteren op de grond voor Boeddha. Stukje verder komt er een stoet van mensen al zingend in een soort processie langs. Het is prachtig zo om dat allemaal zo te ervaren. Na deze bezichtiging hebben we zelf een taxi teruggenomen naar het hotel om daarna te voet in de stad restaurant "Monsoon" iets te gaan eten op aanraden van de receptioniste van ons hotel.
De dag zit er weer op! Morgen verlaten we de hoofdstad en gaan we o.a. een kerkhof en een rotspagode bezoeken.
Een nieuwe dag is weer aangebroken... na het ontbijt zijn we te voet op verkenning gegaan door de hoofdstad. Jessica onze reisleidster nam ons ontdekkingstocht mee door de stad. We komen langs koloniale huizen, het oude stadhuis wat er in vervallen staat stond. De struiken groeide door de stenen muur van de toren heen. Iets verder passeren groot groen park met in het midden een gedenknaald en daarom heen fonteinen. Voordat naar de overdekte markthallen gaan, hebben we eerst nog de rijk vergulde "Sulepagode" op een drukke kruising in het hart van de stad op het programma staan. We lopen langs de pagode en zien een met goud versierd bootje naar boven getakeld worden. Het blijkt zo dat men goudpapiertjes kan kopen om in het bootje te leggen. Het bootje gaat dan omhoog en eenmaal boven haalt iemand de goudpapiertjes eruit. Een heel ritueel dus.
Hierna zijn we naar de markthallen gelopen. Hier kregen we 1,5 uur de tijd om op eigen gelegenheid te slenteren over de overdekte markt. Allerlei waar is hier te koop. Omdat we nog postzegels nodig hadden zijn we op zoek gegaan naar een postkantoortje. Na wat zoeken kwamen we bij een postkantoortje. We kochten wat zegels, maar na een check buiten bleek dat we afgezet waren. Dus ik weer terug.... het vrouwtje gaf gelijk 10 extra zegels, die waren kennelijk nodig?? o sorry zei ze. Maar na navraag bij een winkeltje bleek dat ze aan ons gewoon teveel had laten betalen..dus ik wederom terug en ook nu weer.. o sorry!!.. ze gaf mij het teveel betaalde geld direct zonder vragen terug. In tegenstelling tot deze ervarig van vandaag, blijkt Myanmar helemaal niet zo te zijn. Het zijn juist eerlijke, betrouwbare en behulpzame mensen zonder dat ze er beter van hoeven te worden. Dat zullen we zeker nog gaan merken de komende tijd!
Na een uurtje was het tijd voor een drankje ergens. We lopen een hal binnen met links en rechts allemaal eettentjes. Spontaan komen vrouwen met de menukaart op ons afgestormd. Ze willen natuurlijk allemaal dat we in hun eetgelegenheid komen zitten. Het eerste tafeltje dat we tegenkwamen zijn we neergestreken. Terwijl we zitten zien we de stroom vrouwen met de menukaart in hun hand op een volgende groep afrennen. De Amerikaanse familie werd zowaar omsingeld voor serveersters.. tja zie dat maar eens te weigeren. En ja hoor ook zij gingen overstag.
Na deze markthal zijn we tezamen gaan lunchen en daarna zijn we naar een treinstation gelopen. Want Jessica zij dat het echt de moeite waard is om een treinrit te maken. We komen nog maar net op het perron en de trein komt er al aan... maar we hadden nog niet eens treinkaartjes!!!. De reisleidster koopt gauw bij een mannetje de kaartjes en stappen ondertussen de trein in. We zitten nog geen 10 sec. en te trein begint al weer gestaag te rijden. De diesel tuft langzaam van station naar station de stad uit. Je kijkt je ogen uit wat er allemaal in de trein gebeurd... Verkoopsters met grote manden met fruit of schalen met eten op hun hoofd, passeren ons. Je vraagt je echt af hoe blijven die grote metalen schalen vol met eten in een wiebelende trein zo op hun hoofd staan zonder dat het valt. Een moeder laat haar zoontje van 3 gewoon in de trein plassen in de overgang van wagon naar wagon. Ach het kan hier gewoon, haha. Er passeert een tegenoverliggende trein. Snel springen verkoopstertjes van de ene trein via het spoor over op de andere trein. De rit gaat weer verder. Je maakt vrij snel contact met de lokale bevolking. Mensen zijn nieuwsgierig naar je en voor je het weet ben je een leuk gesprek begonnen. Zo sprak Jessica (onze reisleidster, voor wie het nog niet door had)... met een man die uiteindelijk ons groepje wel naar een echte lokale markt wilde brengen. Samen stapte we na 45 minuten uit bij een station. We staken de spoorlijn over, gewoon over het spoor lopen. Aan overwegen doen ze hier niet. Effe nog langs de kaartjes controleur en we lopen achter die man aan die ons op weg zal brengen naar de lokale markt. Na paar minuten gewandeld te hebben nemen we afscheid van hem, hij was immers bijna thuis. Hij wijst ons nog even de weg hoe we er heen kunnen lopen. De markt is een ware belevenis. Echt een Aziatische markt waar alleen de lokale mensen hun boodschappen doen.
Na dit bezoekje zijn we in een uurtje weer terug gekeerd maar de stad. Hiervoor moesten we nog wel effe eerst een taxi regelen. Eigenlijk wilde we met z'n allen in zo'n open busje naar dat kregen we niet voor elkaar. Dan maar toch met de taxi. We gingen nu naar de Swedagon pagode. Deze hele grote pagode is geheel met goud bedekt en is juist bij zonsondergang schitterend om te aanschouwen als de ondergaande zon op de gouden pagode straalt. Aan de voet van deze pagode drinken we eerst iets op een terras om vervolgens via de trappen naar boven naar de ingang te komen. Je kunt om de pagode heen lopen en zo de ondergaande zon op het goud zien schijnen. Mooie plaatjes levert dat op. Mensen zijn aan het mediteren op de grond voor Boeddha. Stukje verder komt er een stoet van mensen al zingend in een soort processie langs. Het is prachtig zo om dat allemaal zo te ervaren. Na deze bezichtiging hebben we zelf een taxi teruggenomen naar het hotel om daarna te voet in de stad restaurant "Monsoon" iets te gaan eten op aanraden van de receptioniste van ons hotel.
De dag zit er weer op! Morgen verlaten we de hoofdstad en gaan we o.a. een kerkhof en een rotspagode bezoeken.
