Naar de hoofdstad van Cambodja: Phnom Penh
Door: Niels Peters
Blijf op de hoogte en volg Niels
01 December 2013 | Cambodja, Phnom-Penh
Aroen, soese dai! Oftewel goedemorgen!
Na het ontbijtje is het tijd om te vertrekken naar de hoofdstad van het land. Het is een tour van 300 km van Kratie langs de Vietnamese grens naar Phnom Penh. Terwijl ik langs de keuken loop, zie ik de hele afwas daar, nog net in de ontbijtzaal op de grond staan. Grappig om te zien. Dat moet allemaal nog schoon gemaakt worden!
Nog voor we de stad uit gaan, zoeken we nog een ATM cashmachine. We vonden er een. Maar nadat wij dollars gepind hadden was het apparaat meteen leeg :P Voor de rest van de groep die wilde pinnen, moesten we een andere pinautomaat zoeken.
In Cambodja heeft nu 45% elektriciteit. In de tijd van de Khmer-rouge had maar 5% elektriciteit. Dat is dus wel al een verbetering nu.
We rijden door het laagland langs watermeloen velden en andere lokale fruitsoorten. Er kan alleen maar verbouwd worden hier buiten het regenseizoen. Er zijn ook hier weer rijstvelden te zien. Die zijn juist afhankelijk van het regenseizoen.
Wat hier een specialiteit is, is gefrituurde krekel, of gebakken banaan, kikkers , ijssoorten en bananenshakes. :). Maar ook lokale gerechten als "Amok" en "Luk lak"
Een stukje geschiedenis.... In Cambodja komt een partij op rukken die voor de boeren is. De Rode Khmer genaamd. Die partij kreeg vrij snel meer aanhang.
Op 2 december 1975, precies 38 jaar geleden, komt deze partij aan de macht. De Rode Khmer, onder leiding van Pol Pot, komen vanuit Noordoost Cambodja, Trung Treng, naar Phnom Penh het land "bevrijden".
De Rode Khmer hield de bevolking voor dat de Amerikanen en Vietnamezen Cambodja zouden bombarderen. Omdat deze landen niet blij zouden zijn met het communistische bewind. Dat was gewoon een list zodat men het volk mee kreeg! Zo van... Zie eens wat wij het goed met jullie voor hebben.. De Rode Khmer riep de bevolking op om voor dit "gevaar" te evacueren. Voor hooguit 1 a 2 dagen. De mensen vullen een tas met wat kleding en anderen weer met een leesboek of wat andere bezittingen. In ieder geval niet teveel. Maar wel datgene dat men nodig denkt te hebben.
De bevolking verlaat hun dorpen en 30 km voor Phnom Penh worden er 2 rijen gevormd. Als je een bril op had dan mocht je links af in de rij plaatsnemen. Als je alleen kleding bij je had mocht je rechts in de rij staan. Had je een boek.. dan linker rij. Op deze manier werd er een scheiding gemaakt tussen intellectuelen en mensen van boeren komaf.
De Khmer-rouge had andere plannen dan de mensen konden vermoeden! Ze namen alles van de mensen af. Auto's, boeken, bril... echt alles! Al je bezittingen werden vernietigd. Alle auto's werden omgesmolten tot landbouw gereedschap.
Pol pot was de leider van de Khmer-rouge en wilde van de linker rij af! Deze rij werd uiteindelijk afgevoerd naar concentratiekampen en hebben het daglicht nooit meer gezien!
De intellectuelen kwamen allemaal in de Tuoel Sleng gevangenis terecht en werden uitgehoord om de familieleden te achterhalen. Zodra ze dat wisten werd de familie opgezocht en meegenomen. De hele familie, inclusief jezelf, werd dan omgebracht op de Killing fields!. Bijna 3 miljoen mensen zijn uitgeroeid hier op deze manier door de eigen bevolking nota bene! Dat is 25% van de bevolking! In totaal zijn er zo'n 400 killing fields in Phnom Penh. Vorig jaar hadden we die gevangenis en concentratiekamp al bezocht. Het is onvoorstelbaar wat hier gebeurd is.
Alle intellectuelen zijn nu uitgeroeid! Dus geen leraren meer, geen doctoren, geen koks, etc.. Alleen de boeren bleven nog over. Nadien de normen en waarden waren hierdoor ook verdwenen.
De Khmer-rouge heeft in die tijd overal landmijnen gelegd. Gezinnen zijn hier vandaag de dag erg arm en ze weten dat metaal en kruit geld opbrengt. Je ziet dat kinderen nu nog steeds de landmijnen mee naar huis nemen om open te maken voor het kruit en metaal. Vader weet ook wel dat het gevaarlijk is. Maar het levert geld op bij verkoop. Dat risico nemen ze dan maar. Soms ontploft er zo'n landmijn. In Cambodja komen zo 27 mensen per dag om het leven.
Veel mensen in Cambodja bedelen vandaag de dag en missen ledematen door die landmijnen. Verschrikkelijk gewoon! Die mensen kunnen gebruik maken van gratis hulp waardoor ze uitzicht kunnen hebben op een baan. Echter daarmee ontvangen ze minder dan als ze bedelen. Het is beter om geen geld te geven! Het land is meer gebaad als die mensen die bedelen toch gebruik gaan maken van de gratis hulp en onderwijs. Daarmee zouden namelijk weer meer "intellectuelen" kunnen ontstaan. Door als toerist geld te geven, los je het probleem niet op...
Vandaag de dag heeft het hele land hier nog grote last van en zal het nog wel even duren voordat dit land dit weer te boven is!
Raar maar waar, maar 2 december 1975 wordt gevierd als een bevrijdingsdag! Scholen zijn vrij. Eigenlijk onvoorstelbaar dat men nog steeds dit viert dat Pol Pot aan de macht kwam! En zoveel mensen pijn heeft gedaan.
De Tuoel Sleng gevangenis is nu een museum en laat de misdaden hier goed zien. Er hangen foto's van misdadigers met daaronder de teksten wat hun nu van hun misstanden vinden. Sommige ontkennen dat er wat gebeurd is en anderen hebben weer heel veel spijt. Vorig jaar hebben wij deze gevangenis al bezocht. Daarom gaan we morgen onze vrije dag in Phnom Penh anders plannen.
Tijd voor een korte stop om even de benen te strekken. Kinderen komen gelijk op je af om fruit te verkopen. We lopen door een lokaal marktje waar mensen zitten te kaarten tussen de kraampjes.
Na de stop rijden we verder richting de hoofdstad. Wat in een klein stadje op de route gelijk opviel was de rotzooi op straat en de ongeorganiseerde bende. Weer totaal anders dan Laos. Dat heeft ook alles te maken met het missen van de waarden en normen zoals hiervoor beschreven. Ik zie een klein ziekenhuisje langs de weg met een auto er binnen staan. Te bizar! Maar het kan gewoon hier.
Nog wat achtergrondinformatie... Kinderen hebben bij geboorte nog geen naam. Die wordt soms pas weken later gegeven als het kind voldoende levensvatbaar blijkt. Bij een keizersnede, vraagt de dokter.. Wanneer wil je dat het geboren wordt? Er wordt een geluksdatum uitgezocht om de geboorte te laten plaatsvinden. Een familielid of kennis zal nooit zeggen.. "Ohh wat een mooi kindje", maar juist "Ohh wat is die lelijk zeg!". Dat zeggen ze zodat de kwade geest geen bezit kan nemen over het kindje. Voor ons moeilijk te begrijpen :). Na geboorte krijgt het kind ook een nickname. Eigenlijk om dezelfde reden als hier net beschreven.
We maken een stop in Kampong Cham, derde grootste stad van het land. En brengen een bezoek aan een oude tempel uit de 11e eeuw. De stenen waarmee deze tempel gebouwd is, komen van het tempel complex "Angkor Wat" in Siem Reap. De halfnaakte vrouwen die op de grote stenen zijn afgebeeld, stellen de Apsara danseressen voor. Met mij lopen 2 jongens mee die in het Engels probeerde te praten. En ze begeleide mij door de prachtige tempel:)
Een klein eindje verder rijden komen we aan bij een stupa die op een 60 meter hoogte ligt. Een prachtig complex! Er lopen zelfs aapjes rond hier!
Een uurtje nog verder rijden tot we bij het lunchadres aankomen. De weg is goed begaanbaar. Langs ons rijdt een scooter met beide ouders en 3 kindjes tussen hen ingeklemd:). Ietsje verder rijdt een kar met stro voortgetrokken door 2 ossen.
We naderen de hoofdstad. Het verkeer wordt drukker. Veel auto's, grote en kleine tuk tuks en vrachtwagentjes volgeladen met spulletjes en wagens met heel veel mensen in de laadbak. Na aankomst in het hotel worden we op het terras buiten getrakteerd op een kop groene thee. We zijn daarna vast beetje de stad gaan verkennen door naar de voor ons bekende Central Market te lopen. De grootste overdekte markt van de stad. Na het shoppen zijn we teruggelopen naar het hotel.
Om 18.30u. zijn we met z'n vijven gaan dineren bij FCC (Foreigh Corresponding Club). Hier een heerlijk traditioneel gerecht "Luk Lak" gegeten. Na afloop heb ik nog gezellig in de "Le Moon" bar op het dakterras met uitzicht over de stad een cocktail gedronken met Lyly en haar zus Maryya die ik vorig jaar ontmoet had in Phnom Penh. Aan het einde van de avond hebben ze mij met de motorbike nog een lift gegeven naar het hotel. Een hele happening, zo met z'n drieën op een motorbike door de drukke stad toeren :p. Het was een gezellige avond!.
Morgen zal Marrya ons misschien rondleiden door de stad!
Na het ontbijtje is het tijd om te vertrekken naar de hoofdstad van het land. Het is een tour van 300 km van Kratie langs de Vietnamese grens naar Phnom Penh. Terwijl ik langs de keuken loop, zie ik de hele afwas daar, nog net in de ontbijtzaal op de grond staan. Grappig om te zien. Dat moet allemaal nog schoon gemaakt worden!
Nog voor we de stad uit gaan, zoeken we nog een ATM cashmachine. We vonden er een. Maar nadat wij dollars gepind hadden was het apparaat meteen leeg :P Voor de rest van de groep die wilde pinnen, moesten we een andere pinautomaat zoeken.
In Cambodja heeft nu 45% elektriciteit. In de tijd van de Khmer-rouge had maar 5% elektriciteit. Dat is dus wel al een verbetering nu.
We rijden door het laagland langs watermeloen velden en andere lokale fruitsoorten. Er kan alleen maar verbouwd worden hier buiten het regenseizoen. Er zijn ook hier weer rijstvelden te zien. Die zijn juist afhankelijk van het regenseizoen.
Wat hier een specialiteit is, is gefrituurde krekel, of gebakken banaan, kikkers , ijssoorten en bananenshakes. :). Maar ook lokale gerechten als "Amok" en "Luk lak"
Een stukje geschiedenis.... In Cambodja komt een partij op rukken die voor de boeren is. De Rode Khmer genaamd. Die partij kreeg vrij snel meer aanhang.
Op 2 december 1975, precies 38 jaar geleden, komt deze partij aan de macht. De Rode Khmer, onder leiding van Pol Pot, komen vanuit Noordoost Cambodja, Trung Treng, naar Phnom Penh het land "bevrijden".
De Rode Khmer hield de bevolking voor dat de Amerikanen en Vietnamezen Cambodja zouden bombarderen. Omdat deze landen niet blij zouden zijn met het communistische bewind. Dat was gewoon een list zodat men het volk mee kreeg! Zo van... Zie eens wat wij het goed met jullie voor hebben.. De Rode Khmer riep de bevolking op om voor dit "gevaar" te evacueren. Voor hooguit 1 a 2 dagen. De mensen vullen een tas met wat kleding en anderen weer met een leesboek of wat andere bezittingen. In ieder geval niet teveel. Maar wel datgene dat men nodig denkt te hebben.
De bevolking verlaat hun dorpen en 30 km voor Phnom Penh worden er 2 rijen gevormd. Als je een bril op had dan mocht je links af in de rij plaatsnemen. Als je alleen kleding bij je had mocht je rechts in de rij staan. Had je een boek.. dan linker rij. Op deze manier werd er een scheiding gemaakt tussen intellectuelen en mensen van boeren komaf.
De Khmer-rouge had andere plannen dan de mensen konden vermoeden! Ze namen alles van de mensen af. Auto's, boeken, bril... echt alles! Al je bezittingen werden vernietigd. Alle auto's werden omgesmolten tot landbouw gereedschap.
Pol pot was de leider van de Khmer-rouge en wilde van de linker rij af! Deze rij werd uiteindelijk afgevoerd naar concentratiekampen en hebben het daglicht nooit meer gezien!
De intellectuelen kwamen allemaal in de Tuoel Sleng gevangenis terecht en werden uitgehoord om de familieleden te achterhalen. Zodra ze dat wisten werd de familie opgezocht en meegenomen. De hele familie, inclusief jezelf, werd dan omgebracht op de Killing fields!. Bijna 3 miljoen mensen zijn uitgeroeid hier op deze manier door de eigen bevolking nota bene! Dat is 25% van de bevolking! In totaal zijn er zo'n 400 killing fields in Phnom Penh. Vorig jaar hadden we die gevangenis en concentratiekamp al bezocht. Het is onvoorstelbaar wat hier gebeurd is.
Alle intellectuelen zijn nu uitgeroeid! Dus geen leraren meer, geen doctoren, geen koks, etc.. Alleen de boeren bleven nog over. Nadien de normen en waarden waren hierdoor ook verdwenen.
De Khmer-rouge heeft in die tijd overal landmijnen gelegd. Gezinnen zijn hier vandaag de dag erg arm en ze weten dat metaal en kruit geld opbrengt. Je ziet dat kinderen nu nog steeds de landmijnen mee naar huis nemen om open te maken voor het kruit en metaal. Vader weet ook wel dat het gevaarlijk is. Maar het levert geld op bij verkoop. Dat risico nemen ze dan maar. Soms ontploft er zo'n landmijn. In Cambodja komen zo 27 mensen per dag om het leven.
Veel mensen in Cambodja bedelen vandaag de dag en missen ledematen door die landmijnen. Verschrikkelijk gewoon! Die mensen kunnen gebruik maken van gratis hulp waardoor ze uitzicht kunnen hebben op een baan. Echter daarmee ontvangen ze minder dan als ze bedelen. Het is beter om geen geld te geven! Het land is meer gebaad als die mensen die bedelen toch gebruik gaan maken van de gratis hulp en onderwijs. Daarmee zouden namelijk weer meer "intellectuelen" kunnen ontstaan. Door als toerist geld te geven, los je het probleem niet op...
Vandaag de dag heeft het hele land hier nog grote last van en zal het nog wel even duren voordat dit land dit weer te boven is!
Raar maar waar, maar 2 december 1975 wordt gevierd als een bevrijdingsdag! Scholen zijn vrij. Eigenlijk onvoorstelbaar dat men nog steeds dit viert dat Pol Pot aan de macht kwam! En zoveel mensen pijn heeft gedaan.
De Tuoel Sleng gevangenis is nu een museum en laat de misdaden hier goed zien. Er hangen foto's van misdadigers met daaronder de teksten wat hun nu van hun misstanden vinden. Sommige ontkennen dat er wat gebeurd is en anderen hebben weer heel veel spijt. Vorig jaar hebben wij deze gevangenis al bezocht. Daarom gaan we morgen onze vrije dag in Phnom Penh anders plannen.
Tijd voor een korte stop om even de benen te strekken. Kinderen komen gelijk op je af om fruit te verkopen. We lopen door een lokaal marktje waar mensen zitten te kaarten tussen de kraampjes.
Na de stop rijden we verder richting de hoofdstad. Wat in een klein stadje op de route gelijk opviel was de rotzooi op straat en de ongeorganiseerde bende. Weer totaal anders dan Laos. Dat heeft ook alles te maken met het missen van de waarden en normen zoals hiervoor beschreven. Ik zie een klein ziekenhuisje langs de weg met een auto er binnen staan. Te bizar! Maar het kan gewoon hier.
Nog wat achtergrondinformatie... Kinderen hebben bij geboorte nog geen naam. Die wordt soms pas weken later gegeven als het kind voldoende levensvatbaar blijkt. Bij een keizersnede, vraagt de dokter.. Wanneer wil je dat het geboren wordt? Er wordt een geluksdatum uitgezocht om de geboorte te laten plaatsvinden. Een familielid of kennis zal nooit zeggen.. "Ohh wat een mooi kindje", maar juist "Ohh wat is die lelijk zeg!". Dat zeggen ze zodat de kwade geest geen bezit kan nemen over het kindje. Voor ons moeilijk te begrijpen :). Na geboorte krijgt het kind ook een nickname. Eigenlijk om dezelfde reden als hier net beschreven.
We maken een stop in Kampong Cham, derde grootste stad van het land. En brengen een bezoek aan een oude tempel uit de 11e eeuw. De stenen waarmee deze tempel gebouwd is, komen van het tempel complex "Angkor Wat" in Siem Reap. De halfnaakte vrouwen die op de grote stenen zijn afgebeeld, stellen de Apsara danseressen voor. Met mij lopen 2 jongens mee die in het Engels probeerde te praten. En ze begeleide mij door de prachtige tempel:)
Een klein eindje verder rijden komen we aan bij een stupa die op een 60 meter hoogte ligt. Een prachtig complex! Er lopen zelfs aapjes rond hier!
Een uurtje nog verder rijden tot we bij het lunchadres aankomen. De weg is goed begaanbaar. Langs ons rijdt een scooter met beide ouders en 3 kindjes tussen hen ingeklemd:). Ietsje verder rijdt een kar met stro voortgetrokken door 2 ossen.
We naderen de hoofdstad. Het verkeer wordt drukker. Veel auto's, grote en kleine tuk tuks en vrachtwagentjes volgeladen met spulletjes en wagens met heel veel mensen in de laadbak. Na aankomst in het hotel worden we op het terras buiten getrakteerd op een kop groene thee. We zijn daarna vast beetje de stad gaan verkennen door naar de voor ons bekende Central Market te lopen. De grootste overdekte markt van de stad. Na het shoppen zijn we teruggelopen naar het hotel.
Om 18.30u. zijn we met z'n vijven gaan dineren bij FCC (Foreigh Corresponding Club). Hier een heerlijk traditioneel gerecht "Luk Lak" gegeten. Na afloop heb ik nog gezellig in de "Le Moon" bar op het dakterras met uitzicht over de stad een cocktail gedronken met Lyly en haar zus Maryya die ik vorig jaar ontmoet had in Phnom Penh. Aan het einde van de avond hebben ze mij met de motorbike nog een lift gegeven naar het hotel. Een hele happening, zo met z'n drieën op een motorbike door de drukke stad toeren :p. Het was een gezellige avond!.
Morgen zal Marrya ons misschien rondleiden door de stad!
