Op weg naar Battambang en rit met de bamboetrein
Door: Niels
Blijf op de hoogte en volg Niels
30 Oktober 2012 | Cambodja, Khett Batdambang
Vandaag (7.30 uur) gaan we om weg naar het volgende overnachtingshotel in Battambang of zoals de Cambodjanen zeggen, Battambong. Dit is de 2e grootste stad van het land. Niet echt vergelijkbaar met de drukke stad Phnom Penh, maar meer een stad met een plattelandskarakter.
De rit voert ons langs vele rijstvelden die onder water staan. De kokosnootbomen die ernaast staan weerspiegelen prachtig op het water. Het landschap is mooi groen en vlak met af en toe een klein dorpje tussendoor of een versierde tempel aan de straatkant. Net voor ons rijdt een open vrachtwagentje met daarbovenop een heleboel zakken gevuld met iets, misschien wel rijst. Ook staan er 2 motorfietsen tussen met een klein meisje en een jongetje erop. Ze houden zich goed vast aan de motorfiets terwijl de wagen lekker doorrijdt.
We rijden weer een dopje binnen. Ik constateer nu al dat het leven hier mij een andere indruk geeft dan in Vietnam. Het is hier primitiever dan in het buurland. We passeren een kar die wordt voortgetrokken door 2 ossen en stukje verder rijdt er een Cambodjaan op een fiets met een karretje erachter met een dode koe erin. Kinderen die naar school lopen of fietsen langs de kant van de weg, passeren we met de bus. Eenmaal het dorpje weer uit zijn we meteen weer terug in de groene omgeving met vele kokosnootbomen en andere soorten bomen die uitsteken tussen de groene ondergrond. De weg is vrij smal te noemen en hobbeliger dan in Vietnam, maar op zich nog wel redelijk te noemen. In de verte zie ik een brommertje aankomen met een grote parasol open geklapt. Weer iets verder komt er een auto voorbij, waarbij in de laadbak wel 10 mensen zitten. Je krijgt het gevoel alsof je je midden in een serie van Peking Expres begeeft!
Maar er valt meer op gedurende deze rit. Heel veel huizen van hout zijn gebouwd op palen. En dat is niet zomaar zo gebouwd. Dat is zo gedaan om wateroverlast tegen te gaan en om ongedierte, zoals slangen buiten te houden. Maar misschien wel de belangrijkste reden is, dat het beneden onder het huis een stuk koeler overdag is dan erboven. Daarom leven de mensen hier overdag ook meer beneden en slapen ze ’s avonds boven.
Om 10.30 uur is er even tijd om een stop te maken om iets te drinken. Hierna zijn we in 2 uurtjes tijd naar Battambang gereden. Inmiddels was het 13 uur en reden we naar onze lunchplek dichtbij het hotel. Hierna naar het hotel en om 15 uur gingen op weg naar de bamboetrein! Bij het hotel stonden een 4-tal tuk tuks klaar. We gingen er met vieren in zitten en lieten ons rijden naar een origineel karakteristiek oud huis. Het huis was ook op palen gebouwd en de eigenaresse stond ons in het Frans te woord. Dat had ze nog uit de tijd van de Franse overheersing. Ze vertelde de geschiedenis van het huis en over haar voorouders. Echt mooi om te zien hoe die mensen daar zo leven.
De Tuk tuk reed ons weer verder in een relaxt tempo over de drukke doorgaande weg en even later schoot hij een smaller onverhard pad in om uit te komen bij een dorpje waar je een ouderwetse kapsalon kon bekijken. Om ons heen liepen allemaal kleine kinderen die het wel leuk vonden om gefotografeerd te worden. Dus ik ging daar zo bij staan en maakte van hen een foto en liet dan ook de foto aan ze zien. Nou dat vonden ze echt geweldig. En maar lachen dat ze deden!
Uiteindelijk kwam de tuk tuk aan bij een oud houten stationsgebouw, vanwaar de bamboetrein reed. Nou ja trein…. Het waren platte wagens op de rails gezet met een kokosmatje erover. Wij namen plaats met z’n vieren in de trein. Achter elk wagentje hing een motor en zat een bestuurder bij. Vol gas vertrok de trein dwars door de jungle. Door die snelheid stond er tenminste een beetje wind nu. Halverwege was er even een gelegenheid om foto te maken over de groene omgeving met kokosbomen en weer een stukje verder kwamen we aan bij een plaats waar stenen werden gebakken. We mochten kijken in de ovens die daar stonden. Ook daar liepen kinderen rond. Een meisje gaf mij een ring die ze zelf had gevlochten van het blad van de kokosnootboom. Nog geen 5 minuten later was ik ineens 5 sieraden rijker. Ook een jongentje van 13 maakte voor mij een ring. Hij pakte een stuk van het blad en spleet het met zijn nagels uiteen en vlocht er vervolgens in korte tijd heel vakkundig een mooie ring van:P. Ik vroeg hem of hij Engels kon. Hij zei me dat hij Engels schrijven op school leert en het spreken vooral van de toeristen die hier komen.
Nadat we iets gedronken hadden, vertrok de bamboetrein weer terug naar datzelfde station als waar we begonnen waren. We zijn teruggereden naar het hotel en om 19.15 uur een restaurantje gaan opzoeken met een paar mensen in de stad. Dat bleek toch wel moeilijk en het begon ook nog te onweren. We besloten maar terug te keren naar het hotel en daar een hapje te gaan eten.
In het hotel gaan we zitten en bestellen wat te eten. Het personeel is hartstikke vriendelijk, maar kunnen bijna geen Engels. Ik met moeite uitleggen dat ik 1 fles wijn wil met 3 glazen erbij. Dat blijkt moeilijk te zijn. We kregen ieder 1 glas, maar niet de fles erbij. Dus ik naar de obers toe en proberen uit te leggen wat we dan wel bedoelde. Een van de obers vroeg me zelfs of we ijs bij de rode wijn wilde, haha. Ach ja uiteindelijk kwam het wel goed. Ik kan het die mensen natuurlijk ook niet kwalijk nemen dat ze dat niet weten, ze hebben zo hun best gedaan om het ons naar de zin te maken! Het was gewoon een gezellige avond met ook nog wat traditionele muziek dat live gespeeld werd op de achtergrond.
Morgen vertrekken we naar Siem Reap en ’s middags gaan we al een gedeelte van Angkor Wat met een tuk tuk verkennen.
De rit voert ons langs vele rijstvelden die onder water staan. De kokosnootbomen die ernaast staan weerspiegelen prachtig op het water. Het landschap is mooi groen en vlak met af en toe een klein dorpje tussendoor of een versierde tempel aan de straatkant. Net voor ons rijdt een open vrachtwagentje met daarbovenop een heleboel zakken gevuld met iets, misschien wel rijst. Ook staan er 2 motorfietsen tussen met een klein meisje en een jongetje erop. Ze houden zich goed vast aan de motorfiets terwijl de wagen lekker doorrijdt.
We rijden weer een dopje binnen. Ik constateer nu al dat het leven hier mij een andere indruk geeft dan in Vietnam. Het is hier primitiever dan in het buurland. We passeren een kar die wordt voortgetrokken door 2 ossen en stukje verder rijdt er een Cambodjaan op een fiets met een karretje erachter met een dode koe erin. Kinderen die naar school lopen of fietsen langs de kant van de weg, passeren we met de bus. Eenmaal het dorpje weer uit zijn we meteen weer terug in de groene omgeving met vele kokosnootbomen en andere soorten bomen die uitsteken tussen de groene ondergrond. De weg is vrij smal te noemen en hobbeliger dan in Vietnam, maar op zich nog wel redelijk te noemen. In de verte zie ik een brommertje aankomen met een grote parasol open geklapt. Weer iets verder komt er een auto voorbij, waarbij in de laadbak wel 10 mensen zitten. Je krijgt het gevoel alsof je je midden in een serie van Peking Expres begeeft!
Maar er valt meer op gedurende deze rit. Heel veel huizen van hout zijn gebouwd op palen. En dat is niet zomaar zo gebouwd. Dat is zo gedaan om wateroverlast tegen te gaan en om ongedierte, zoals slangen buiten te houden. Maar misschien wel de belangrijkste reden is, dat het beneden onder het huis een stuk koeler overdag is dan erboven. Daarom leven de mensen hier overdag ook meer beneden en slapen ze ’s avonds boven.
Om 10.30 uur is er even tijd om een stop te maken om iets te drinken. Hierna zijn we in 2 uurtjes tijd naar Battambang gereden. Inmiddels was het 13 uur en reden we naar onze lunchplek dichtbij het hotel. Hierna naar het hotel en om 15 uur gingen op weg naar de bamboetrein! Bij het hotel stonden een 4-tal tuk tuks klaar. We gingen er met vieren in zitten en lieten ons rijden naar een origineel karakteristiek oud huis. Het huis was ook op palen gebouwd en de eigenaresse stond ons in het Frans te woord. Dat had ze nog uit de tijd van de Franse overheersing. Ze vertelde de geschiedenis van het huis en over haar voorouders. Echt mooi om te zien hoe die mensen daar zo leven.
De Tuk tuk reed ons weer verder in een relaxt tempo over de drukke doorgaande weg en even later schoot hij een smaller onverhard pad in om uit te komen bij een dorpje waar je een ouderwetse kapsalon kon bekijken. Om ons heen liepen allemaal kleine kinderen die het wel leuk vonden om gefotografeerd te worden. Dus ik ging daar zo bij staan en maakte van hen een foto en liet dan ook de foto aan ze zien. Nou dat vonden ze echt geweldig. En maar lachen dat ze deden!
Uiteindelijk kwam de tuk tuk aan bij een oud houten stationsgebouw, vanwaar de bamboetrein reed. Nou ja trein…. Het waren platte wagens op de rails gezet met een kokosmatje erover. Wij namen plaats met z’n vieren in de trein. Achter elk wagentje hing een motor en zat een bestuurder bij. Vol gas vertrok de trein dwars door de jungle. Door die snelheid stond er tenminste een beetje wind nu. Halverwege was er even een gelegenheid om foto te maken over de groene omgeving met kokosbomen en weer een stukje verder kwamen we aan bij een plaats waar stenen werden gebakken. We mochten kijken in de ovens die daar stonden. Ook daar liepen kinderen rond. Een meisje gaf mij een ring die ze zelf had gevlochten van het blad van de kokosnootboom. Nog geen 5 minuten later was ik ineens 5 sieraden rijker. Ook een jongentje van 13 maakte voor mij een ring. Hij pakte een stuk van het blad en spleet het met zijn nagels uiteen en vlocht er vervolgens in korte tijd heel vakkundig een mooie ring van:P. Ik vroeg hem of hij Engels kon. Hij zei me dat hij Engels schrijven op school leert en het spreken vooral van de toeristen die hier komen.
Nadat we iets gedronken hadden, vertrok de bamboetrein weer terug naar datzelfde station als waar we begonnen waren. We zijn teruggereden naar het hotel en om 19.15 uur een restaurantje gaan opzoeken met een paar mensen in de stad. Dat bleek toch wel moeilijk en het begon ook nog te onweren. We besloten maar terug te keren naar het hotel en daar een hapje te gaan eten.
In het hotel gaan we zitten en bestellen wat te eten. Het personeel is hartstikke vriendelijk, maar kunnen bijna geen Engels. Ik met moeite uitleggen dat ik 1 fles wijn wil met 3 glazen erbij. Dat blijkt moeilijk te zijn. We kregen ieder 1 glas, maar niet de fles erbij. Dus ik naar de obers toe en proberen uit te leggen wat we dan wel bedoelde. Een van de obers vroeg me zelfs of we ijs bij de rode wijn wilde, haha. Ach ja uiteindelijk kwam het wel goed. Ik kan het die mensen natuurlijk ook niet kwalijk nemen dat ze dat niet weten, ze hebben zo hun best gedaan om het ons naar de zin te maken! Het was gewoon een gezellige avond met ook nog wat traditionele muziek dat live gespeeld werd op de achtergrond.
Morgen vertrekken we naar Siem Reap en ’s middags gaan we al een gedeelte van Angkor Wat met een tuk tuk verkennen.
