Dag 17: 25-09-2015 Op weg naar Mandalay

9 uur zijn we vertrokken. Er is al genoeg leven in de stad in de ochtend. We rijden het centrum uit op weg naar "Panmouri". Deze tempel is speciaal omdat er ruim 5,5 miljoen boeddhabeelden te vinden zijn. En niets is minder waar! De tempel is van buiten rijk gekleurd en versierd en telt heel veel boeddhabeeldjes in alle soorten en maten. Het lijkt wel of je in de Efteling bent! Zo kleurrijke boel dat het is. De tempel dateert uit de vorige eeuw en wordt nog steeds voorzien kleine boeddhabeeldjes. Ook binnen zijn er miljoenen beeldjes te vinden. Heel indrukwekkend.

We rijden een stukje verder en zien we een 116 meter hoog Boeddhabeeld voor ons verschijnen. Dit beeld is het tweede hoogste boeddhabeeld van de wereld. De hoogste staat in Cheng Du in China. Wat mij betreft doet dit beeld daar zeker niet voor onder. Ik ben naar boven gelopen via het trappenhuis in de boeddha. Na even geklommen te hebben, willen 2 jongens met mij als Europeaan al op de foto. Even later ook een moeder met haar zoontje. Op elke verdieping waren schilderingen op de muren geschilderd. Halverwege ontbreken de schilderingen en was de muur wit. Hier moeten de schilderingen later nog aan gebracht worden. Hoe hoger ik kom, hoe warmer het wordt. Op een van de hoogste etages was men bezig om de muur met de hand te schilderen. Op de hoogste etage kon ik helaas niet komen omdat de poort afgesloten was. Beetje jammer. Maar vanuit de vele raampjes, heb ik wel een mooi overzicht over de omgeving. Ik loop weer langzaam naar beneden. Voor mij loopt een groep kinderen. Ik vraag aan een van hen of ze Engels spreekt. Weer worden ze spontaan verlegen. De leraar was er ook bij, maar kon niet zo goed Engels. Een paar etages lager ging het groepje even uitrusten en zitten op de grond. Ze vroegen of ik er ook bij kwam zitten om uit te rusten. Ik ging op de grond zitten en probeerde met hen te praten. Het begrijpen wat ik in het Engels zei, vonden ze moeilijk. Dus heb ik het op mijn telefoon even getypt en een meisje laten lezen. Nadat ze het gelezen hadden, lachte ze en zei iets tegen haar medestudenten. Ze begreep mij wel en probeerde in het Engels ook te antwoorden. In een kring zaten zij en de leraar om mij heen. Ik schreef in het Engels hoe ze van 1 tot 20 kunnen tellen. Hardop probeerde ze te tellen. Echt grappig. En dat bovenin die boeddha, haha. Dit was hun eerste jaar op highschool en tevens ook het eerste jaar dat ze Engels kregen. De leraar kon zelf nauwelijks Engels, maar moet het wel aan zijn leerlingen overbrengen. De rustpauze was weer voorbij en we liepen weer verder naar beneden. Eenmaal beneden wilde de leraar nog een foto met mij en zijn leerlingen maken, met de reuze boeddha op de achtergrond. Ze vonden het toch wel leuk dat ik zo met hen even sprak. 

Een stukje lopen van de hoogste boeddha, ligt de langste liggende boeddha van Myanmar ( 95 meter lang). Daar vlakbij hebben we een lokale lunch genuttigd. De drank was in dit tentje niet gekoeld in de koelkast. We hebben daarom de drank bij de buren gekocht en het glas gevraagd bij het eettentje waar we gegeten hebben, daar doen ze hier niet zo moeilijk over....

Na de lunch zijn we richting Mandalay gereden. Onderweg nog even een stop gemaakt bij gouden tempel die de vorm heeft van een borst met tepel. Ook hier werd ik weer gevraagd om mee op de foto te gaan.

We naderen Mandalay... het wordt drukker op de weg. We zien in de wijde omgeving tal van goude torentjes van stupa's. Nadat we de rivier zijn overgegaan en de tolweg zijn gepasseerd, zien we aan de kant van de weg tal van kleine bamboe huisjes of zeg maar beter krotjes. Hier wonen hele gezinnen momenteel die een maand geleden hun huis zijn kwijt geraakt door de overstromingen. Echt zo triest om te zien!

We bereiken het hotel in het centrum van Mandalay nabij het koninklijk paleis. Hier hebben we vandaag ook maar gegeten, want het was inmiddels behoorlijk hard gaan regenen.

Morgen gaan we drie voormalige hoofdsteden van oude koninkrijken bezoeken!