Dag 12: 20-09-2015 Wandeling bergen nabij Kalaw
Door: Niels Peters
Blijf op de hoogte en volg Niels
20 September 2015 | Myanmar, Pindale
Het is 7u... we zijn allemaal al wakker en hebben prima geslapen. Weliswaar zonder airco op de kamer, maar dat was ook niet nodig omdat het een stuk minder warm is in deze plaats. Dat komt omdat we ons op een aardige hoogte bevinden. Tijd voor een ontbijt. Het ontbijt in hotel was echt lekker!
Om 10u vertrekken. We stappen in een open truck en nemen op matjes op de vloer plaats in de laadbak. Tegenover mij zitten de helper en onze buschauffeur. Die had Jessica mee gevraagd. Het is voor hen een echt uitje en ook de eerste keer dat ze dat uitzichtpunt bezoeken. Jammer genoeg kan de helper niet zo goed Engels. Wij zitten achterin in de bak. Aan de achterkant van de truck hangen de twee gidsen die ons vergezellen. De weg is verhard, maar hobbelig en dat voel je ook als de truck een beetje meer gas geeft. We mogen even een stukje lopen aan de kant van de weg. Voor ons verschijnt een prachtig groene berg en op het land zijn mensen wortels aan het uitsteken. We nemen even een kijkje en lopen een stuk land op. Twee vrouwen met een strooien hoedje op, hebben een mand naast zich staan gevuld met wortels. Een van hen gaf mij een wortel vers van het land om te proeven. Daarvòòr passeerden we een vrachtwagen voor de helft gevuld met kolen. Een kool kost slechts 100 Kyat, dat is slechts €0,08 per kool!! Een jongen had twee manden gevuld met kolen die hij zojuist van het land had gehaald. Hij bracht de volle manden naar een andere jongen die in de vrachtwagen stond die de kolen opstapelde. Na een kwartiertje gelopen te hebben, stappen we weer in de truck. We klimmen verder omhoog naar de eerste echte stop, een mooie grot nabij verschillende stupa's en tempeltjes. Naast het tempelcomplex staat een kraampje waar de chauffeur iets koopt. Het blijkt een soort drugs te zijn. In bladeren wordt een wit lijmlaagje gelegd, dan wordt er wat kruiden in gedaan en nog wat anders en wordt het blad dicht gevouwen en in een plastic zakje gestopt. Dat is ook het spul waar de mensen hier die rode tanden van krijgen.
Een jongetje kijkt mij lief aan en zwaait. Hij wil mij wat geven.. hij geeft mij een soort nootje in mij hand. Zo lief! Ik geef hem een handje en laat hem wat foto's zien. Ineens staan er nog een paar kinderen om mij heen. Jessica had gelukkig nog wat schoolspulletjes bij. Die hebben we aan het jongetje gegeven. Zo blij dat ie was. Hij hield het cadeautje achter zijn rug zodat andere vriendjes het niet zagen, haha
We gaan de grot in. Binnen staan tal van goudkleurige boeddhabeelden in de grot. Boven je hoofd vallen druppels water op de natte vloer. De grot lijkt een beetje op de grot die we een paar dagen geleden gezien hadden. De gids die met ons mee loopt vertelt dat hij Christen is. Slechts 10% van de bevolking hier is Christen. Het merendeel is Boedhistisch.
Via hobbelig een pad terug, rijden we door Kalaw en gaan we nu de andere kant weer op omhoog. De truck gaat steeds hoger al slingerend de bergen door totdat we het viewpoint bijna naderen. Het laatste stukje lopen we door sinaasappelvelden naar de lunchplek waar we een schitterend uitzicht hebben in het dal en over de groene bergen. De lunch bestaat uit een typisch Nepalees gerecht.
Na de lunch zijn we een uurtje een stukje berg af gaan wandelen naar het lager gelegen dorpje Tau Van. Hier leeft het Palaung volk. Onderweg kijken we mooi uit over het berglandschap. In het dorpje komen kleine kindjes nieuwsgierig naar ons toe gelopen en lopen met ons mee naar het binnenpleintje. Vrouwen zitten voor het raam met een grote schaal vol met gedroogde thee. Stukje verder staan jonge monniken op het marktplein naar ons te kijken. De kinderen vinden het kei tof om met ons op de foto te gaan. Een van de monniken had een zakje groene sinaasappels in zijn hand en stak zijn arm naar mij uit. Hij zei er iets bij, maar ik begreep niet wat hij bedoelde. Ik vroeg aan de gids of hij het even wilde vertalen. Bleek dat hij mij dat zakje als gift wilde geven. Zo aardig he! Ik heb het aangenomen en bedankt, want weigeren zien ze als belediging. Een moeder met een kindje op haar arm staat op het pleintje. Het kindje ziet er ziekjes uit. We vragen of ze misschien met onze truck naar een dokter in Kalaw gereden wil worden. Ze heeft medicijnen nodig. We leggen als groep wat geld uit zodat ze medicijnen kan kopen voor het kindje. Dankbaar neemt ze het aan. Ondertussen komt ze met een plastic zak met zelfgemaakte traditionele hoedjes erin naar ons toe. Ze laat het zien in de hoop dat iemand interesse heeft. Deze kleurrijke hoedjes hebben vrouwen op bij de traditionele dans. Natuurlijk hebben we wat bij haar gekocht.
Terwijl we het dorpje weer verlaten, lopen de kinderen een stukje mee. We worden uigezwaaid en we zetten de voettocht weer voort naar boven, terug naar de truck. De gids wijst ons nog op de gember- en groene theevelden. We nemen weer plaats in de open truck en al hobbelend bereiken we half uurtje later weer het hotel "Dream Villa".
Even tijd om wat te relaxen met glas Birmese wijn erbij.... en tijd om mijn verslag bij te werken. Om 18.30u zijn we naar een Art Gallery gelopen nabij de markt. Een aardige meneer liet ons zijn werk zien. Mijn oog viel gelijk op een ingekleurde aquarel waarin 3 Birmese vrouwen met een mand op haar rug en een kindje in haar hand stond afgebeeld. Dit werk heb ik gekocht. De man verpakte het schilderij met zorg. Daarna zijn we iets gaan eten in een Birmees restaurantje. Bij het afrekenen kwam een van de serveersters naar ons toe. Nou ja ze werd min of meer naar voren geschoven om naar onze tafel te gaan. Enige wat ze zei was... 6500... ik begreep dat ze de totaalprijs noemde. De serveersters in de keuken waren aan het lachen. Die durfde niet in het Engels ons de rekening te geven. Wij verstonden haar prima, waarop ik met een lach tegen die anderen zei.. i do understand her, are you to shy to give the bill?.. En zij allemaal lachen haha.. Ze kunnen wel Engels, maar zijn soms gewoon te verlegen.
We liepen weer terug naar het hotel. Een zaklamp gebruiken is geen overbodige luxe hier in Myanmar. Want de straatverlichting is minimaal overal.
De dag zit er weer op. Morgen een lange rit naar Bagan.
Om 10u vertrekken. We stappen in een open truck en nemen op matjes op de vloer plaats in de laadbak. Tegenover mij zitten de helper en onze buschauffeur. Die had Jessica mee gevraagd. Het is voor hen een echt uitje en ook de eerste keer dat ze dat uitzichtpunt bezoeken. Jammer genoeg kan de helper niet zo goed Engels. Wij zitten achterin in de bak. Aan de achterkant van de truck hangen de twee gidsen die ons vergezellen. De weg is verhard, maar hobbelig en dat voel je ook als de truck een beetje meer gas geeft. We mogen even een stukje lopen aan de kant van de weg. Voor ons verschijnt een prachtig groene berg en op het land zijn mensen wortels aan het uitsteken. We nemen even een kijkje en lopen een stuk land op. Twee vrouwen met een strooien hoedje op, hebben een mand naast zich staan gevuld met wortels. Een van hen gaf mij een wortel vers van het land om te proeven. Daarvòòr passeerden we een vrachtwagen voor de helft gevuld met kolen. Een kool kost slechts 100 Kyat, dat is slechts €0,08 per kool!! Een jongen had twee manden gevuld met kolen die hij zojuist van het land had gehaald. Hij bracht de volle manden naar een andere jongen die in de vrachtwagen stond die de kolen opstapelde. Na een kwartiertje gelopen te hebben, stappen we weer in de truck. We klimmen verder omhoog naar de eerste echte stop, een mooie grot nabij verschillende stupa's en tempeltjes. Naast het tempelcomplex staat een kraampje waar de chauffeur iets koopt. Het blijkt een soort drugs te zijn. In bladeren wordt een wit lijmlaagje gelegd, dan wordt er wat kruiden in gedaan en nog wat anders en wordt het blad dicht gevouwen en in een plastic zakje gestopt. Dat is ook het spul waar de mensen hier die rode tanden van krijgen.
Een jongetje kijkt mij lief aan en zwaait. Hij wil mij wat geven.. hij geeft mij een soort nootje in mij hand. Zo lief! Ik geef hem een handje en laat hem wat foto's zien. Ineens staan er nog een paar kinderen om mij heen. Jessica had gelukkig nog wat schoolspulletjes bij. Die hebben we aan het jongetje gegeven. Zo blij dat ie was. Hij hield het cadeautje achter zijn rug zodat andere vriendjes het niet zagen, haha
We gaan de grot in. Binnen staan tal van goudkleurige boeddhabeelden in de grot. Boven je hoofd vallen druppels water op de natte vloer. De grot lijkt een beetje op de grot die we een paar dagen geleden gezien hadden. De gids die met ons mee loopt vertelt dat hij Christen is. Slechts 10% van de bevolking hier is Christen. Het merendeel is Boedhistisch.
Via hobbelig een pad terug, rijden we door Kalaw en gaan we nu de andere kant weer op omhoog. De truck gaat steeds hoger al slingerend de bergen door totdat we het viewpoint bijna naderen. Het laatste stukje lopen we door sinaasappelvelden naar de lunchplek waar we een schitterend uitzicht hebben in het dal en over de groene bergen. De lunch bestaat uit een typisch Nepalees gerecht.
Na de lunch zijn we een uurtje een stukje berg af gaan wandelen naar het lager gelegen dorpje Tau Van. Hier leeft het Palaung volk. Onderweg kijken we mooi uit over het berglandschap. In het dorpje komen kleine kindjes nieuwsgierig naar ons toe gelopen en lopen met ons mee naar het binnenpleintje. Vrouwen zitten voor het raam met een grote schaal vol met gedroogde thee. Stukje verder staan jonge monniken op het marktplein naar ons te kijken. De kinderen vinden het kei tof om met ons op de foto te gaan. Een van de monniken had een zakje groene sinaasappels in zijn hand en stak zijn arm naar mij uit. Hij zei er iets bij, maar ik begreep niet wat hij bedoelde. Ik vroeg aan de gids of hij het even wilde vertalen. Bleek dat hij mij dat zakje als gift wilde geven. Zo aardig he! Ik heb het aangenomen en bedankt, want weigeren zien ze als belediging. Een moeder met een kindje op haar arm staat op het pleintje. Het kindje ziet er ziekjes uit. We vragen of ze misschien met onze truck naar een dokter in Kalaw gereden wil worden. Ze heeft medicijnen nodig. We leggen als groep wat geld uit zodat ze medicijnen kan kopen voor het kindje. Dankbaar neemt ze het aan. Ondertussen komt ze met een plastic zak met zelfgemaakte traditionele hoedjes erin naar ons toe. Ze laat het zien in de hoop dat iemand interesse heeft. Deze kleurrijke hoedjes hebben vrouwen op bij de traditionele dans. Natuurlijk hebben we wat bij haar gekocht.
Terwijl we het dorpje weer verlaten, lopen de kinderen een stukje mee. We worden uigezwaaid en we zetten de voettocht weer voort naar boven, terug naar de truck. De gids wijst ons nog op de gember- en groene theevelden. We nemen weer plaats in de open truck en al hobbelend bereiken we half uurtje later weer het hotel "Dream Villa".
Even tijd om wat te relaxen met glas Birmese wijn erbij.... en tijd om mijn verslag bij te werken. Om 18.30u zijn we naar een Art Gallery gelopen nabij de markt. Een aardige meneer liet ons zijn werk zien. Mijn oog viel gelijk op een ingekleurde aquarel waarin 3 Birmese vrouwen met een mand op haar rug en een kindje in haar hand stond afgebeeld. Dit werk heb ik gekocht. De man verpakte het schilderij met zorg. Daarna zijn we iets gaan eten in een Birmees restaurantje. Bij het afrekenen kwam een van de serveersters naar ons toe. Nou ja ze werd min of meer naar voren geschoven om naar onze tafel te gaan. Enige wat ze zei was... 6500... ik begreep dat ze de totaalprijs noemde. De serveersters in de keuken waren aan het lachen. Die durfde niet in het Engels ons de rekening te geven. Wij verstonden haar prima, waarop ik met een lach tegen die anderen zei.. i do understand her, are you to shy to give the bill?.. En zij allemaal lachen haha.. Ze kunnen wel Engels, maar zijn soms gewoon te verlegen.
We liepen weer terug naar het hotel. Een zaklamp gebruiken is geen overbodige luxe hier in Myanmar. Want de straatverlichting is minimaal overal.
De dag zit er weer op. Morgen een lange rit naar Bagan.
