Een lange hobbelige weg naar Luang Prabang
Door: Niels Peters
Blijf op de hoogte en volg Niels
21 November 2013 | Laos, Luang Prabang
Vandaag een lange rit naar Luang Prabang. Dat betekent al om 5.45u het bed uit. Want na het ontbijtje willen we om 7 uur vertrekken. De bagage wordt in een busje geladen en voor ons komt er een grotere bus die ons gaat vervoeren deze dag. Het eerste stuk rijden leidt ons langs rijstvelden waarin we mensen op het land zien werken op de ouderwetse manier met een zeis. Aan de kant van de weg staan houten woningen op palen met bamboe bekleed aan de zijkant. De tocht gaat over kronkelige wegen door een gebied met bergen in de wijde omgeving. Diepe dalen en beboste heuvels bepalen het landschap. Aan de straatkant zie ik een Laosiaan in zijn pyjama tandenpoetsen aan een kraantje dat buiten hangt. Vrouwen gaan gezamenlijk op weg naar de rijstvelden om daar te werken.
Minderheid Blak Mong bezocht. Deze komt oorspronkelijk uit China van de Ming-dynastie. In de oorlog hebben ze gevochten tegen de Noord-Vietnamezen. Ze zijn dan ook onderdrukt geweest door de regering. In het dorpje zien we aan de kant van de weg Papaya en suikerriet groeien. Bij de huizen liggen grote zakken rijst opgeslagen. De paden door het dorp zijn modderige zandwegen. We komen op het pleintje aan en lopen zo terug naar de bus. Het is nog vroeg, je hoort de hanen kraaien in het dorp.
De volgende stop is bij een rijstveld. 4 mensen zijn rijst aan het oogsten. Weet je op welke wijze rijst gezaaid wordt...? Als het 3 dagen geregend heeft, dan wordt de rijst gezaaid. Na ongeveer 3 weken wachten wordt alles met hand uit de modder weer gehaald en vastgebonden. In die 3 weken zit de boer niet stil! Hij heeft dan ook elders zijn land omgeploegd en weer opnieuw in de grond gezet. Vervolgens wacht men 3 maanden en als de rijst dan geel is, kan hij oogsten. Met regelmaat gaat de hele oogst verloren door het slechte weer. Dan heeft de arme boer dus een verloren jaar en waarschijnlijk een groot probleem. Na het oogsten, zal de rijst nog moeten drogen in de zon. Daarna wordt deze los geslagen zodat de korrels eruit komen . De rijst zal dan weer opnieuw moeten drogen. Als laatste wordt de rijst gekaft en onder de molensteen gelegd.
Het is tijd voor koffie. We leggen even aan bij een cafeetje en hebben uitzicht op de armzalige huisjes van de Laos bevolking. Deze echte Laosiaanse koffie die gemaakt wordt vanuit een oude sok wordt geschonken in een glas en onderin ligt een dikke laag witte prut van melk en suiker. Dit mag dan wel de traditionele koffie zijn, maar wij Nederlanders hebben toch een andere beleving van koffie drinken:p.
We rijden verder door het groene bergachtige landschap langs kleine dorpjes aan de kant van de weg. Waar bamboestokken voor het huis hangen met de was eraan hangend. Iets verder staat een vrachtwagen stil op de weg met de ruitenwissers voorover gebogen en de was eraan gehangen. Kinderen wandelen aan de kant van weg hand in hand terwijl vrachtwagens, auto's en motorfietsen voorbij razen. Voor ons rijdt een kleine wagen volgeladen met allerlei spullen. Je vraagt je af hoe kan het dat die lading daar zo op kan blijven liggen:) Tegen 12 uur stoppen we in een klein stadje voor de lunch.
Langs de route zijn heel veel rubberplantages. Deze zijn door de Chinezen hier geplant. Vandaar ook dat er veel Chinese tekens onderweg tegen komt. Een rubberboom zal ongeveer 25 jaar rubber kunnen produceren. Hierna worden de bomen gerooid en vaak tot mdf platen geperst, waar de Ikea meubels weer van gemaakt zijn.
Na de lunch rijden we het stadje uit en ruilen we de geasfalteerde weg in voor een weg met stenen en kuilen. Geregeld staan vrachtwagens, bussen en auto's op de weg met panne. Dan heb je echt een probleem hier. Je kunt niet zomaar even de ANWB bellen, maar zelf het probleem moeten oplossen. Eindje verder ligt op een hoek een te zwaar beladen vrachtwagen op zijn kant. Waarschijnlijk ligt die er al even zo. Weer een stukje verder zien we vrouwen houthakken en op gestapeld leggen op een kar of op hun rug gebonden naar huis lopen.
2 uur voordat we in Luang Prabang aankomen, hebben we nog een stop om even de benen te strekken en lokale rijstkoekjes te kopen.
Een Laosiaan is automatisch bij geboorte boeddhist. En wordt dan voor tenminste 3 maanden in zijn leven monnik. Hij mag heel veel dingen 'niet'. Hij mag bijvoorbeeld geen bezittingen hebben, geen sex etc.. Hij mag ook niet bedelen. Ze mogen alleen eten tussen zonsondergang en de volgende dag 12 uur. Water drinken mag de hele dag. Maar hij zal toch moeten eten. En aangezien dat koken ook niet mag, gaat hij heel vroeg in de ochtend naar buiten met een schaal. Mensen mogen dan aan hem een schenking doen, Maar alleen onaangebroken eten van vandaag mag men aanbieden. Als je iets wilt geven dan moet je je schoenen uit doen en je hoofd lager houden dan van de monnik en met je handen bedanken. In ruil daarvoor krijg je een soort zegen dat je iets goeds gedaan hebt. Overmorgen hebben we de gelegenheid om dit te aanschouwen in een tempel in de stad. We moeten dan wel om 6 uur al op die plek staan. Want dan gaan de monniken rond.
De zon is inmiddels onder gegaan als we om 18.30u aankomen in het hotel in de voormalige koninklijke hoofdstad van een van de koninkrijkjes van Laos/Thailand, Luang Prabang. Luang betekent "koninklijk" en Prabang betekent "beeldje". De binnenstad staat op de lijst van werelderfgoed en heeft prachtige historische en koloniale gebouwen. Dat gaan we de komende dagen zien.
Wat zo typerend is op de route van deze dag of eigenlijk op alle wegen in Laos..... Je komt geen stoplicht tegen! Ook een treinverbinding kent men hier niet.
Nu is het tijd om in de stad te gaan dineren. Dat zoeken we deze keer maar dichtbij in een gezellig lokaal restaurantje, aangezien het al best laat is inmiddels.
Tot morgen!
Minderheid Blak Mong bezocht. Deze komt oorspronkelijk uit China van de Ming-dynastie. In de oorlog hebben ze gevochten tegen de Noord-Vietnamezen. Ze zijn dan ook onderdrukt geweest door de regering. In het dorpje zien we aan de kant van de weg Papaya en suikerriet groeien. Bij de huizen liggen grote zakken rijst opgeslagen. De paden door het dorp zijn modderige zandwegen. We komen op het pleintje aan en lopen zo terug naar de bus. Het is nog vroeg, je hoort de hanen kraaien in het dorp.
De volgende stop is bij een rijstveld. 4 mensen zijn rijst aan het oogsten. Weet je op welke wijze rijst gezaaid wordt...? Als het 3 dagen geregend heeft, dan wordt de rijst gezaaid. Na ongeveer 3 weken wachten wordt alles met hand uit de modder weer gehaald en vastgebonden. In die 3 weken zit de boer niet stil! Hij heeft dan ook elders zijn land omgeploegd en weer opnieuw in de grond gezet. Vervolgens wacht men 3 maanden en als de rijst dan geel is, kan hij oogsten. Met regelmaat gaat de hele oogst verloren door het slechte weer. Dan heeft de arme boer dus een verloren jaar en waarschijnlijk een groot probleem. Na het oogsten, zal de rijst nog moeten drogen in de zon. Daarna wordt deze los geslagen zodat de korrels eruit komen . De rijst zal dan weer opnieuw moeten drogen. Als laatste wordt de rijst gekaft en onder de molensteen gelegd.
Het is tijd voor koffie. We leggen even aan bij een cafeetje en hebben uitzicht op de armzalige huisjes van de Laos bevolking. Deze echte Laosiaanse koffie die gemaakt wordt vanuit een oude sok wordt geschonken in een glas en onderin ligt een dikke laag witte prut van melk en suiker. Dit mag dan wel de traditionele koffie zijn, maar wij Nederlanders hebben toch een andere beleving van koffie drinken:p.
We rijden verder door het groene bergachtige landschap langs kleine dorpjes aan de kant van de weg. Waar bamboestokken voor het huis hangen met de was eraan hangend. Iets verder staat een vrachtwagen stil op de weg met de ruitenwissers voorover gebogen en de was eraan gehangen. Kinderen wandelen aan de kant van weg hand in hand terwijl vrachtwagens, auto's en motorfietsen voorbij razen. Voor ons rijdt een kleine wagen volgeladen met allerlei spullen. Je vraagt je af hoe kan het dat die lading daar zo op kan blijven liggen:) Tegen 12 uur stoppen we in een klein stadje voor de lunch.
Langs de route zijn heel veel rubberplantages. Deze zijn door de Chinezen hier geplant. Vandaar ook dat er veel Chinese tekens onderweg tegen komt. Een rubberboom zal ongeveer 25 jaar rubber kunnen produceren. Hierna worden de bomen gerooid en vaak tot mdf platen geperst, waar de Ikea meubels weer van gemaakt zijn.
Na de lunch rijden we het stadje uit en ruilen we de geasfalteerde weg in voor een weg met stenen en kuilen. Geregeld staan vrachtwagens, bussen en auto's op de weg met panne. Dan heb je echt een probleem hier. Je kunt niet zomaar even de ANWB bellen, maar zelf het probleem moeten oplossen. Eindje verder ligt op een hoek een te zwaar beladen vrachtwagen op zijn kant. Waarschijnlijk ligt die er al even zo. Weer een stukje verder zien we vrouwen houthakken en op gestapeld leggen op een kar of op hun rug gebonden naar huis lopen.
2 uur voordat we in Luang Prabang aankomen, hebben we nog een stop om even de benen te strekken en lokale rijstkoekjes te kopen.
Een Laosiaan is automatisch bij geboorte boeddhist. En wordt dan voor tenminste 3 maanden in zijn leven monnik. Hij mag heel veel dingen 'niet'. Hij mag bijvoorbeeld geen bezittingen hebben, geen sex etc.. Hij mag ook niet bedelen. Ze mogen alleen eten tussen zonsondergang en de volgende dag 12 uur. Water drinken mag de hele dag. Maar hij zal toch moeten eten. En aangezien dat koken ook niet mag, gaat hij heel vroeg in de ochtend naar buiten met een schaal. Mensen mogen dan aan hem een schenking doen, Maar alleen onaangebroken eten van vandaag mag men aanbieden. Als je iets wilt geven dan moet je je schoenen uit doen en je hoofd lager houden dan van de monnik en met je handen bedanken. In ruil daarvoor krijg je een soort zegen dat je iets goeds gedaan hebt. Overmorgen hebben we de gelegenheid om dit te aanschouwen in een tempel in de stad. We moeten dan wel om 6 uur al op die plek staan. Want dan gaan de monniken rond.
De zon is inmiddels onder gegaan als we om 18.30u aankomen in het hotel in de voormalige koninklijke hoofdstad van een van de koninkrijkjes van Laos/Thailand, Luang Prabang. Luang betekent "koninklijk" en Prabang betekent "beeldje". De binnenstad staat op de lijst van werelderfgoed en heeft prachtige historische en koloniale gebouwen. Dat gaan we de komende dagen zien.
Wat zo typerend is op de route van deze dag of eigenlijk op alle wegen in Laos..... Je komt geen stoplicht tegen! Ook een treinverbinding kent men hier niet.
Nu is het tijd om in de stad te gaan dineren. Dat zoeken we deze keer maar dichtbij in een gezellig lokaal restaurantje, aangezien het al best laat is inmiddels.
Tot morgen!
