Angkor Wat!
Door: Niels Peters
Blijf op de hoogte en volg Niels
05 December 2013 | Cambodja, Khett Siem Reab
Vroeg opstaan vandaag! Om 6 uur stond de Mr. Pow, de tuk tuk chauffeur, die we zelf de dag ervoor geregeld hadden, ons op te wachten bij het hotel. We bespreken even het programma van de dag. Want we hadden zelf al bepaald van te voren welke tempels we willen zien. Het is al levendig op straat zo vroeg. En ook een beetje fris nog. In de stad gaat Mr. Pow nog even langs het "tankstation" alvorens we naar Angkor rijden. Gewoon een kraampje langs de weg met Pepsi-flessen gevuld met benzine :p
Nu gaan we eerst stukje verder rijden tot we aankomen bij het ticketpoint. Hier schaffen we een dagkaart aan en rijden daarna naar de eerste tempel Tha Phrom (Jungle temple). Langs de weg lopen apen ons aan te kijken.
Het is nog heerlijk rustig. We zijn een van de eerste die bij de tempel aankomen. Het gezang van vogels hoor je om je heen in een oase van rust. Boomwortels van grote bomen zijn door de vervallen bouwwerken gevlochten. Het blijft gewoon ook voor een tweede keer prachtig! Vanaf deze tempel zijn we door de west-gate gegaan en een foto gemaakt.
Onze volgende stop is de Preah Khan temple uit de 11e eeuw. We lopen door de tempel en worden aan de achterkant opgehaald door Pow.
Naar de volgende tempel.. Neak Poan. Na een lange brug over gelopen te hebben, komen we bij een klein tempelcomplex. Hier natuurlijk ook even een plaatje van geschoten.
We vervolgen de route naar de Banteay Kdei tempel. Alle tempels zijn uit verschillende tijden van de Angkor-periode. De meeste overblijfselen van zandstenen beelden die bij de tempels gevonden zijn, staan nu in het nationaal museum in Siem Reap.
Het is bijna 11.30u en we zijn weer onderweg naar Siem Reap. Langs de tuk tuk rijdt een motorbike met 3 levende eenden op zn kop eraan gehangen. Je komt werkelijk van alles tegen!
Bij terugkomst in de stad zijn we weer gaan lunchen bij hetzelfde lunchadres als gisteren:)
Mr. Pow haalde ons om 13.30u daar op om naar het lokale schooltje te gaan dat we vorig jaar ook bezocht hadden. Voordat we er aankwamen hebben we nog 50kg rijst ingeslagen en een blik met paar kilo koekjes voor de kinderen daar. We komen bij het schooltje aan en worden gelijk meegenomen voor een korte rondleiding. Een van de kindjes herkende we nog van vorig jaar! En een van de lokale leraressen kende mij zelfs nog! We spraken nog met 2 Nederlandse vrouwen die daar al tijdje op vrijwillige basis les geven. Even nog Mr. Paul, het schoolhoofd begroet en de computerruimte bekeken waar de kinderen les krijgen in word en Excel. De lerares die die lessen verzorgt wordt betaald uit giften van Nederland. Zij is daar enorm bij gebaad. 's middags werkt ze soms ook nog mee om artikelen op een kleedje samen met haar moeder te verkopen. Een andere lokale lerares die voorheen naailes gaf, vertelde dat ze graag wil doorleren, maar ze een opleiding die voor ons relatief weinig kost, niet kan betalen.
Nadat we in dit schooltje onze mee gebrachte rijst, koekjes en ook tandenborstels hebben gebracht, zijn we gelopen naar een nieuw schooltje in aanbouw. Helaas staat alleen de fundering er nog maar en een dakje erop. De muren moeten nog gebouwd worden. Echter het geld is op en men is afhankelijk van giften zodat de afgebouwd kan worden. Als dit gebouw af is, zal het andere schooltje verdwijnen.
Hierna wilde men nog een schooltje laten zien wat bij de organisatie hoort. We gingen met de tuk tuk naar een vlakbij gelegen schooltje in een dorpje. Kinderen in het dorpje waren aan het vliegeren met een zelf gemaakte vlieger. Een stukje plastic in de lucht met een touwtje eraan opgewonden aan een colaflesje. Ze maken van bijna niks toch iets! Het schooltje lag aan een stoffige weg in het dorpje. Wanneer het hier regent, kun je de ongezonde rioleringslucht ruiken. Eigenlijk staat het schooltje niet op een goede locatie. Maar omdat die kinderen in dat dorpje geen vervoer kunnen betalen naar een andere locatie, is dit hier voor hen opgericht. Toen we binnen kwamen werden we verwelkomd met een groep kinderen die voor ons een liedje gingen zingen.
In de namiddag had Sieb mij uitgenodigd om hun huis te laten zien en tevens de omgeving. Ze had mij bij het hotel opgehaald en we zijn toen naar hun huis gereden net buiten Siem Reap. Nog voor ik achterop de motorfiets stapte, wilde ze mij een klein cadeautje geven. Heel aardig toch! Eigenlijk een soort van "afscheidscadeautje". Want ik denk niet dat ik haar nog ooit haar ga ontmoeten. Het was nu al toeval dat we een tweede keer in Cambodja komen. We reden door het platteland buiten Siem Reap naar hun huisje. Een mooi klein stenen huisje met binnen enkel foto's van de koning aan de muur. Een mooie tegelvloer binnen en buiten. Er stond niet veel in huis. Haar moeder was vis buiten in een pannetje aan het bakken en vader was buiten ook bezig. Ik heb haar 2 zusjes nog kort gesproken. Ze kunnen beide wel wat Engels, maar te verlegen om te durven praten. Hele aardige familie. Ze wilde mij graag ook de omgeving laten zien en we reden naar het hoogste punt van Siem Reap naast het Ton Lé sap meer. En daar even nog snel de ondergaande zon gezien toen we het meer passeerde. We zijn weer teruggereden naar het centrum en daar heeft ze mij afgezet vlakbij de “Red Piano” en hebben we afscheid genomen.
Met de hele groep zijn we hier iets gaan eten bij de "Red Piano". Angelina Joli heeft hier aantal jaar geleden nog gegeten:). De eigenaar is een Belg.. dus... lekker stoofvlees met friet en majo gegeten!
Ondertussen dat ik zat te genieten van het "afscheidsdiner", sms’te Sieb mij of ik nog iets mee ging drinken bij “The Temple bar”, samen met haar nicht en 2 vrienden. Uiteindelijk ook nog naar soort Cambodjaanse disco geweest. Het was zeker gezellig en lekker gekletst. Uiteindelijk is het 3 uur geworden en heb ik een lift gekregen van hen achterop de motorfiets, terug naar het hotel ..
Morgen dagje rustig aan. Het is de laatste dag in Cambodja helaas weer!
Nu gaan we eerst stukje verder rijden tot we aankomen bij het ticketpoint. Hier schaffen we een dagkaart aan en rijden daarna naar de eerste tempel Tha Phrom (Jungle temple). Langs de weg lopen apen ons aan te kijken.
Het is nog heerlijk rustig. We zijn een van de eerste die bij de tempel aankomen. Het gezang van vogels hoor je om je heen in een oase van rust. Boomwortels van grote bomen zijn door de vervallen bouwwerken gevlochten. Het blijft gewoon ook voor een tweede keer prachtig! Vanaf deze tempel zijn we door de west-gate gegaan en een foto gemaakt.
Onze volgende stop is de Preah Khan temple uit de 11e eeuw. We lopen door de tempel en worden aan de achterkant opgehaald door Pow.
Naar de volgende tempel.. Neak Poan. Na een lange brug over gelopen te hebben, komen we bij een klein tempelcomplex. Hier natuurlijk ook even een plaatje van geschoten.
We vervolgen de route naar de Banteay Kdei tempel. Alle tempels zijn uit verschillende tijden van de Angkor-periode. De meeste overblijfselen van zandstenen beelden die bij de tempels gevonden zijn, staan nu in het nationaal museum in Siem Reap.
Het is bijna 11.30u en we zijn weer onderweg naar Siem Reap. Langs de tuk tuk rijdt een motorbike met 3 levende eenden op zn kop eraan gehangen. Je komt werkelijk van alles tegen!
Bij terugkomst in de stad zijn we weer gaan lunchen bij hetzelfde lunchadres als gisteren:)
Mr. Pow haalde ons om 13.30u daar op om naar het lokale schooltje te gaan dat we vorig jaar ook bezocht hadden. Voordat we er aankwamen hebben we nog 50kg rijst ingeslagen en een blik met paar kilo koekjes voor de kinderen daar. We komen bij het schooltje aan en worden gelijk meegenomen voor een korte rondleiding. Een van de kindjes herkende we nog van vorig jaar! En een van de lokale leraressen kende mij zelfs nog! We spraken nog met 2 Nederlandse vrouwen die daar al tijdje op vrijwillige basis les geven. Even nog Mr. Paul, het schoolhoofd begroet en de computerruimte bekeken waar de kinderen les krijgen in word en Excel. De lerares die die lessen verzorgt wordt betaald uit giften van Nederland. Zij is daar enorm bij gebaad. 's middags werkt ze soms ook nog mee om artikelen op een kleedje samen met haar moeder te verkopen. Een andere lokale lerares die voorheen naailes gaf, vertelde dat ze graag wil doorleren, maar ze een opleiding die voor ons relatief weinig kost, niet kan betalen.
Nadat we in dit schooltje onze mee gebrachte rijst, koekjes en ook tandenborstels hebben gebracht, zijn we gelopen naar een nieuw schooltje in aanbouw. Helaas staat alleen de fundering er nog maar en een dakje erop. De muren moeten nog gebouwd worden. Echter het geld is op en men is afhankelijk van giften zodat de afgebouwd kan worden. Als dit gebouw af is, zal het andere schooltje verdwijnen.
Hierna wilde men nog een schooltje laten zien wat bij de organisatie hoort. We gingen met de tuk tuk naar een vlakbij gelegen schooltje in een dorpje. Kinderen in het dorpje waren aan het vliegeren met een zelf gemaakte vlieger. Een stukje plastic in de lucht met een touwtje eraan opgewonden aan een colaflesje. Ze maken van bijna niks toch iets! Het schooltje lag aan een stoffige weg in het dorpje. Wanneer het hier regent, kun je de ongezonde rioleringslucht ruiken. Eigenlijk staat het schooltje niet op een goede locatie. Maar omdat die kinderen in dat dorpje geen vervoer kunnen betalen naar een andere locatie, is dit hier voor hen opgericht. Toen we binnen kwamen werden we verwelkomd met een groep kinderen die voor ons een liedje gingen zingen.
In de namiddag had Sieb mij uitgenodigd om hun huis te laten zien en tevens de omgeving. Ze had mij bij het hotel opgehaald en we zijn toen naar hun huis gereden net buiten Siem Reap. Nog voor ik achterop de motorfiets stapte, wilde ze mij een klein cadeautje geven. Heel aardig toch! Eigenlijk een soort van "afscheidscadeautje". Want ik denk niet dat ik haar nog ooit haar ga ontmoeten. Het was nu al toeval dat we een tweede keer in Cambodja komen. We reden door het platteland buiten Siem Reap naar hun huisje. Een mooi klein stenen huisje met binnen enkel foto's van de koning aan de muur. Een mooie tegelvloer binnen en buiten. Er stond niet veel in huis. Haar moeder was vis buiten in een pannetje aan het bakken en vader was buiten ook bezig. Ik heb haar 2 zusjes nog kort gesproken. Ze kunnen beide wel wat Engels, maar te verlegen om te durven praten. Hele aardige familie. Ze wilde mij graag ook de omgeving laten zien en we reden naar het hoogste punt van Siem Reap naast het Ton Lé sap meer. En daar even nog snel de ondergaande zon gezien toen we het meer passeerde. We zijn weer teruggereden naar het centrum en daar heeft ze mij afgezet vlakbij de “Red Piano” en hebben we afscheid genomen.
Met de hele groep zijn we hier iets gaan eten bij de "Red Piano". Angelina Joli heeft hier aantal jaar geleden nog gegeten:). De eigenaar is een Belg.. dus... lekker stoofvlees met friet en majo gegeten!
Ondertussen dat ik zat te genieten van het "afscheidsdiner", sms’te Sieb mij of ik nog iets mee ging drinken bij “The Temple bar”, samen met haar nicht en 2 vrienden. Uiteindelijk ook nog naar soort Cambodjaanse disco geweest. Het was zeker gezellig en lekker gekletst. Uiteindelijk is het 3 uur geworden en heb ik een lift gekregen van hen achterop de motorfiets, terug naar het hotel ..
Morgen dagje rustig aan. Het is de laatste dag in Cambodja helaas weer!
