Naar Laos!
Door: Niels Peters
Blijf op de hoogte en volg Niels
18 November 2013 | Thailand, Chiang Rai
Vroeg uit de veren vandaag. Om 5.45 uur staan we al langs het bed om te douchen en daarna lekker te ontbijten buiten met zicht op de Mekong en aan de overzijde van de rivier kijken we op het berglandschap en de opkomende zon met prachtige lucht van Laos! Een warm ochtendbuitje valt uit de hemel. Maar op het moment dat we in het minibusje stappen om in 5 minuten naar grens met Laos gebracht te worden, is de regen weer verdwenen en is het weer aangenaam.
Het is klokslag 8 uur. De Thaise grenspost opent de deuren naar Laos. Met ons staan nog 15 mensen te wachten voor hun stempels. Duitsers, Engelsen en een enkeling uit Thailand of Laos. We hebben weer een probleem.... We zijn onze pasfoto's kwijt! En die heb je toch echt nodig om een visum te regelen hier. Dus nu maar hopen dat ze met een uitgeknipte kopie genoegen nemen!
De stempeltjes zijn binnen we lopen naar een longtailboot en varen een stukje door niemandsland de Mekong over naar het vaste land van Laos. Schitterend uitzicht met fris windje in je gezicht. Bij de grenspost van Laos even wat formulieren invullen en euro’s omwisselen. Yoehoee we zijn miljonair! We zijn ineens in het bezit van ruim 2.000.000.000 Kip (zo heet de nationale munt hier). Tenminste voor zolang het duurt..:)
Nu maar hopen dat de douane de fotokopie van de pasfoto accepteert! Anders zou het zomaar kunnen dat we weer terug moeten om het in Thailand te regelen...
Na half uurtje wachten en uiteindelijk toch ongeschonden door de ongeorganiseerde stempelmolen zijn te gekomen is het tijd om ff koffie te drinken aan de Mekong. We maken kennis met de lokale gids.
Laos bestond vroeger uit verschillende koninkrijkjes, deels van Cambodja en deels Vietnam. Later kwamen de Fransen en ontstond het land "Laos". Het land is een van de armste landen van de wereld. Het heeft bijvoorbeeld geen zee en geen fabrieken en is van de meeste producten sterk afhankelijk van het buitenland.
Ik heb mijn eerste Laotiaanse woord inmiddels ook geleerd:) Een woord wat we denk ik wel vaker gaan gebruiken: kop tjai = dankjewel:)
We lopen het winkelstraatje omhoog en worden opgehaald door een klein busje. De tocht voert door het Laotiaanse landschap nog over een goed geasfalteerde weg. Deze weg is aangelegd met geld van Thailand. Het is de belangrijkste handelsweg voor Laos.
Het noorden van Thailand, Laos en delen van Cambodja zijn taalverwand aan elkaar. Mensen kunnen elkaar hier verstaan. Het is een soort van dialect in elke regio.
De buschauffeur pept zich nog wat op voor de lange rit van vandaag en koopt een soort van AA drankje. De gids legt uit dat het een soort van pepmiddel is. Bij een vorige reis had een reisgenoot 2 flesjes van dat drankje gedronken en kon gelijk naar het ziekenhuis. Wij wagen er ons dus niet aan:p.
We tuffen wat verder en stoppen even om door een dorpje te lopen. Om je heen hoor je kinderen roepen "sabadee"... Hallooo.. Ze zwaaien vriendelijk naar ons. We passeren lemen huizen of van hout met rieten daken. Weefgetouwen staan onder de houten huizen op palen waar de bewoners verkoeling kunnen zoeken in het broeierige warme weer. Het is schitterend om dit dorpje zo te mogen aanschouwen. Iets verderop op het marktpleintje ligt rijst te drogen in de zon op een groot kleed. We gaan een hangloopbrug over (waarvan we wel meer tegen komen) en lopen de heuvel vervolgens op. Rechts heb je zo een mooi uitzicht op alle huisjes die op de heuvel gebouwd zijn.
Eenmaal boven zijn we bij het primary schooltje. Kinderen zijn hier aan het jeu de boulen in de schoolpauze. Anderen spelen op de schoolplaats of zitten in het leslokaal te wachten tot de les begint. Aan een groepje kinderen die in de klas liet ik op een landkaart die daar hing, zien waar Nederland ligt en waar Laos ligt Voor hun onwerkelijk dat wij daar vandaan komen.
De volgende stop is bij een schitterend uitzichtpunt over de vallei. Want we rijden over een zeer bochtige weg door een mooie groene omgeving door het berggebied. Links en rechts passeren we groene rijstvelden. Er wordt in Laos slechts 1x per jaar rijst geoogst, omdat er slechts 3 maanden regenseizoen is. Als de oogst dus mislukt, dan heeft de boer een groot probleem. Net voor we het volgend dorpje binnen rijden, zien we kleine houten huisjes met riet bedekt. Hier zit de hele opslag van rijst voor het dorp opgeslagen. Mocht er brand ontstaan in het dorp, dan is de rijstvoorraad in ieder geval veilig gesteld.
Tegen 13:15u komen we bij ons lunchadresje aan. Gebakken rijst met groente is het menu van de dag. De tocht gaat weer verder. Even van de weg af, lopen we een stukje verder naar een volgend authentiek dorpje. De wegen zijn hier niet meer geasfalteerd, maar gewoon bestaand uit zand en stenen. Langs het pad naar het dorpje staan teakbomen. Vroeger stonden er in dit gebied hele bossen van teakhout. Maar om dat wij als westerse bevolking zo graag een teakhouten meubelstuk in de kamer hebben staan, zijn er heel wat bossen voor gekapt. Gelukkig is men nu bezig om dit langzaam te herstellen.
Door dit stukje bos gelopen te hebben komen we uiteindelijk in een straatje met houten huisjes. In een van de huisjes zijn vrouwen rijst aan het vermalen met een steen. We komen op een pleintje uit waar kinderen in een soort kring ergens naar kijken. Het is er druk. Er zit een man met zijn brommer achter hem, op de grond. Voor hem zijn allerlei spulletjes uitgestald op een kleed. Het blijkt de lokale markt te zijn, welke hier 1x per maand komt!:)
Het is inmiddels 16.30u, we gaan nog 15 minuutjes alvorens we aankomen in het kleine provinciestadje Luang Namtha. Deze keer kies ik een puur Laotiaans gerecht; chicken laap, met natuurlijk een “Lao” biertje erbij
Het is klokslag 8 uur. De Thaise grenspost opent de deuren naar Laos. Met ons staan nog 15 mensen te wachten voor hun stempels. Duitsers, Engelsen en een enkeling uit Thailand of Laos. We hebben weer een probleem.... We zijn onze pasfoto's kwijt! En die heb je toch echt nodig om een visum te regelen hier. Dus nu maar hopen dat ze met een uitgeknipte kopie genoegen nemen!
De stempeltjes zijn binnen we lopen naar een longtailboot en varen een stukje door niemandsland de Mekong over naar het vaste land van Laos. Schitterend uitzicht met fris windje in je gezicht. Bij de grenspost van Laos even wat formulieren invullen en euro’s omwisselen. Yoehoee we zijn miljonair! We zijn ineens in het bezit van ruim 2.000.000.000 Kip (zo heet de nationale munt hier). Tenminste voor zolang het duurt..:)
Nu maar hopen dat de douane de fotokopie van de pasfoto accepteert! Anders zou het zomaar kunnen dat we weer terug moeten om het in Thailand te regelen...
Na half uurtje wachten en uiteindelijk toch ongeschonden door de ongeorganiseerde stempelmolen zijn te gekomen is het tijd om ff koffie te drinken aan de Mekong. We maken kennis met de lokale gids.
Laos bestond vroeger uit verschillende koninkrijkjes, deels van Cambodja en deels Vietnam. Later kwamen de Fransen en ontstond het land "Laos". Het land is een van de armste landen van de wereld. Het heeft bijvoorbeeld geen zee en geen fabrieken en is van de meeste producten sterk afhankelijk van het buitenland.
Ik heb mijn eerste Laotiaanse woord inmiddels ook geleerd:) Een woord wat we denk ik wel vaker gaan gebruiken: kop tjai = dankjewel:)
We lopen het winkelstraatje omhoog en worden opgehaald door een klein busje. De tocht voert door het Laotiaanse landschap nog over een goed geasfalteerde weg. Deze weg is aangelegd met geld van Thailand. Het is de belangrijkste handelsweg voor Laos.
Het noorden van Thailand, Laos en delen van Cambodja zijn taalverwand aan elkaar. Mensen kunnen elkaar hier verstaan. Het is een soort van dialect in elke regio.
De buschauffeur pept zich nog wat op voor de lange rit van vandaag en koopt een soort van AA drankje. De gids legt uit dat het een soort van pepmiddel is. Bij een vorige reis had een reisgenoot 2 flesjes van dat drankje gedronken en kon gelijk naar het ziekenhuis. Wij wagen er ons dus niet aan:p.
We tuffen wat verder en stoppen even om door een dorpje te lopen. Om je heen hoor je kinderen roepen "sabadee"... Hallooo.. Ze zwaaien vriendelijk naar ons. We passeren lemen huizen of van hout met rieten daken. Weefgetouwen staan onder de houten huizen op palen waar de bewoners verkoeling kunnen zoeken in het broeierige warme weer. Het is schitterend om dit dorpje zo te mogen aanschouwen. Iets verderop op het marktpleintje ligt rijst te drogen in de zon op een groot kleed. We gaan een hangloopbrug over (waarvan we wel meer tegen komen) en lopen de heuvel vervolgens op. Rechts heb je zo een mooi uitzicht op alle huisjes die op de heuvel gebouwd zijn.
Eenmaal boven zijn we bij het primary schooltje. Kinderen zijn hier aan het jeu de boulen in de schoolpauze. Anderen spelen op de schoolplaats of zitten in het leslokaal te wachten tot de les begint. Aan een groepje kinderen die in de klas liet ik op een landkaart die daar hing, zien waar Nederland ligt en waar Laos ligt Voor hun onwerkelijk dat wij daar vandaan komen.
De volgende stop is bij een schitterend uitzichtpunt over de vallei. Want we rijden over een zeer bochtige weg door een mooie groene omgeving door het berggebied. Links en rechts passeren we groene rijstvelden. Er wordt in Laos slechts 1x per jaar rijst geoogst, omdat er slechts 3 maanden regenseizoen is. Als de oogst dus mislukt, dan heeft de boer een groot probleem. Net voor we het volgend dorpje binnen rijden, zien we kleine houten huisjes met riet bedekt. Hier zit de hele opslag van rijst voor het dorp opgeslagen. Mocht er brand ontstaan in het dorp, dan is de rijstvoorraad in ieder geval veilig gesteld.
Tegen 13:15u komen we bij ons lunchadresje aan. Gebakken rijst met groente is het menu van de dag. De tocht gaat weer verder. Even van de weg af, lopen we een stukje verder naar een volgend authentiek dorpje. De wegen zijn hier niet meer geasfalteerd, maar gewoon bestaand uit zand en stenen. Langs het pad naar het dorpje staan teakbomen. Vroeger stonden er in dit gebied hele bossen van teakhout. Maar om dat wij als westerse bevolking zo graag een teakhouten meubelstuk in de kamer hebben staan, zijn er heel wat bossen voor gekapt. Gelukkig is men nu bezig om dit langzaam te herstellen.
Door dit stukje bos gelopen te hebben komen we uiteindelijk in een straatje met houten huisjes. In een van de huisjes zijn vrouwen rijst aan het vermalen met een steen. We komen op een pleintje uit waar kinderen in een soort kring ergens naar kijken. Het is er druk. Er zit een man met zijn brommer achter hem, op de grond. Voor hem zijn allerlei spulletjes uitgestald op een kleed. Het blijkt de lokale markt te zijn, welke hier 1x per maand komt!:)
Het is inmiddels 16.30u, we gaan nog 15 minuutjes alvorens we aankomen in het kleine provinciestadje Luang Namtha. Deze keer kies ik een puur Laotiaans gerecht; chicken laap, met natuurlijk een “Lao” biertje erbij
