Dag 9: 23-09-2016 Rit naar midden Atlas gebergte
Door: Niels Peters
Blijf op de hoogte en volg Niels
23 September 2016 | Marokko, Midelt
Vandaag een rit naar de midden Altas. Maar voor we Fez verlaten, maken we eerst even een stop bij een supermarkt om onze lunch in te slaan. Na half uur gereden te hebben, kwamen we in de Midden Altas. De hoogste top is hier 3.600 meter. De wegen worden bochtiger. We rijden door het stadje Imouzzer met 45.000 inwoners. Het is hier in de zomer wel 10 tot 15 graden koeler dan in Fez. In Fez kan het in het zomerseizoen makkelijk 48 graden worden. Gelukkig was de temperatuur voor ons nu in september zeer aangenaam.
We vervolgen de weg via de karavaan route naar Ifrane. De bergen zijn dik bebost. We rijden "klein Zwitserland" binnen zoals ze de omgeving hier noemen. In Infrane, een stadje dat op 1600 meter hoogte ligt, hebben we een koffiestop. Het plaatsje doet niet echt Marokkaans aan, eerder Europees. De bus rijdt verder de bergen in. Aan de kant staan schapen te grazen. Stukje verder passeren we een kudde berber apen. Eentje zit rustig midden op de weg en laat zich mooi fotograferen. We lopen een stukje door de bossen over de doorgaande weg. Links van de weg in de bossen lopen ezeltjes met op hun rug jerrycans met drinkwater. In dit gebied temidden van de beboste omgeving leven de nomaden. Hun huisjes, gemaakt van plastic in combinatie rieten matten ogen armoedig. In de verte lopen kuddes schapen op de bruine stenige vlakte die zich wijds uitstrekt, te grazen. Veel gras ligt er niet, maar toch blijkbaar genoeg. Ver op de achtergrond zijn de groene bergen. In de winter ligt hier sneeuw, dat kun je je nu bijna niet voorstellen.
In het dorpje Tinahdite maken we een stopje om wat te drinken en vers fruit in te kopen voor de picknickstop. Er hangen 3 gevilde geiten in de openlucht aan een haak te drogen in de zon. We rijden verder door het droge berglandschap en komen de provincie Midelt binnen. De hoofdweg gaan we even verlaten en ruilen we in voor een stenige onverharde weg. Het landschap bestaat uit rotsige lichtbruine bergen met schapen. De bus hobbelt in een traag tempo naar de picknick plaats aan een meer tussen de bergen in. We stallen alles uit en maken van de ingredienten die we gekocht hebben een heerlijke salade. Verder ligt er op het tafelkleed op de zandgrond aan het meer tonijn, anjovis, komkommer, tomaatjes, broodjes, olijven, kaas en cola. Terwijl we aan het eten waren, kwam er een herder met een kudde schapen voor ons langsgelopen. Na deze lekkere lunch zijn we weer door de Atlas doorgereden. Het is een stuk met veel haarspeldbochten en veel bomen tegen de bergen aan. Even later komen we op een plateau... eigenlijk een soort vallei met groene struiken tussen de zandvlakte met op de achtergrond in de verte de bergen. Het is inmiddels 16u en we komen aan in het hotel in de plaats Midelt. Een stadje dat 85.000 inwoners telt.
Na een uurtje gerust te hebben, gaan we een wandeling maken. De bus brengt ons in 10 minuten bij een berberdorpje. We lopen door het dorpje. Een vrouw met een klein kindje op haar rug lacht ons vriendelijk toe. Kinderen die in de straatjes lopen, komen naar ons toe en zwaaien naar ons. We lopen het dorpje door omhoog tot aan het hoogste punt. Hier zien we de wijde omgeving op de achtergrond en als we naar beneden kijken, zien we de kloof tussen de bergen. Het lijkt wel op de Grand Canion! Diep in de kloof loopt een beetje water in de rivier. We lopen langs de rand van de kloof en kijken zo de diepte in!. Het stroompje water is omgelegd met keien door de dorpelingen, zodat het water naar het dorpje stroomt. Water is momenteel schaars door de droogte. We laten de kloof links liggen en lopen door een bergpad weer naar het dorpje. Onderweg zien we grote blokken marmer liggen dat daar uit de bergen uitgehakt wordt. Hierna keren we terug naar het hotel.
Een hele week zonder alcohol, dan is het toch wel heel lekker als het ineens wel mogelijk is! Een flesje Marokkaanse Cabarnet sauvignon hebben we bij het hotel besteld. En al vast een glaasje op het terras genuttigd voor het eten. Het diner was een heerlijke tagin van stoofvlees.
Morgen gaan we naar Erfoud, een plaatsje dat ligt aan de rand van de sahara.
We vervolgen de weg via de karavaan route naar Ifrane. De bergen zijn dik bebost. We rijden "klein Zwitserland" binnen zoals ze de omgeving hier noemen. In Infrane, een stadje dat op 1600 meter hoogte ligt, hebben we een koffiestop. Het plaatsje doet niet echt Marokkaans aan, eerder Europees. De bus rijdt verder de bergen in. Aan de kant staan schapen te grazen. Stukje verder passeren we een kudde berber apen. Eentje zit rustig midden op de weg en laat zich mooi fotograferen. We lopen een stukje door de bossen over de doorgaande weg. Links van de weg in de bossen lopen ezeltjes met op hun rug jerrycans met drinkwater. In dit gebied temidden van de beboste omgeving leven de nomaden. Hun huisjes, gemaakt van plastic in combinatie rieten matten ogen armoedig. In de verte lopen kuddes schapen op de bruine stenige vlakte die zich wijds uitstrekt, te grazen. Veel gras ligt er niet, maar toch blijkbaar genoeg. Ver op de achtergrond zijn de groene bergen. In de winter ligt hier sneeuw, dat kun je je nu bijna niet voorstellen.
In het dorpje Tinahdite maken we een stopje om wat te drinken en vers fruit in te kopen voor de picknickstop. Er hangen 3 gevilde geiten in de openlucht aan een haak te drogen in de zon. We rijden verder door het droge berglandschap en komen de provincie Midelt binnen. De hoofdweg gaan we even verlaten en ruilen we in voor een stenige onverharde weg. Het landschap bestaat uit rotsige lichtbruine bergen met schapen. De bus hobbelt in een traag tempo naar de picknick plaats aan een meer tussen de bergen in. We stallen alles uit en maken van de ingredienten die we gekocht hebben een heerlijke salade. Verder ligt er op het tafelkleed op de zandgrond aan het meer tonijn, anjovis, komkommer, tomaatjes, broodjes, olijven, kaas en cola. Terwijl we aan het eten waren, kwam er een herder met een kudde schapen voor ons langsgelopen. Na deze lekkere lunch zijn we weer door de Atlas doorgereden. Het is een stuk met veel haarspeldbochten en veel bomen tegen de bergen aan. Even later komen we op een plateau... eigenlijk een soort vallei met groene struiken tussen de zandvlakte met op de achtergrond in de verte de bergen. Het is inmiddels 16u en we komen aan in het hotel in de plaats Midelt. Een stadje dat 85.000 inwoners telt.
Na een uurtje gerust te hebben, gaan we een wandeling maken. De bus brengt ons in 10 minuten bij een berberdorpje. We lopen door het dorpje. Een vrouw met een klein kindje op haar rug lacht ons vriendelijk toe. Kinderen die in de straatjes lopen, komen naar ons toe en zwaaien naar ons. We lopen het dorpje door omhoog tot aan het hoogste punt. Hier zien we de wijde omgeving op de achtergrond en als we naar beneden kijken, zien we de kloof tussen de bergen. Het lijkt wel op de Grand Canion! Diep in de kloof loopt een beetje water in de rivier. We lopen langs de rand van de kloof en kijken zo de diepte in!. Het stroompje water is omgelegd met keien door de dorpelingen, zodat het water naar het dorpje stroomt. Water is momenteel schaars door de droogte. We laten de kloof links liggen en lopen door een bergpad weer naar het dorpje. Onderweg zien we grote blokken marmer liggen dat daar uit de bergen uitgehakt wordt. Hierna keren we terug naar het hotel.
Een hele week zonder alcohol, dan is het toch wel heel lekker als het ineens wel mogelijk is! Een flesje Marokkaanse Cabarnet sauvignon hebben we bij het hotel besteld. En al vast een glaasje op het terras genuttigd voor het eten. Het diner was een heerlijke tagin van stoofvlees.
Morgen gaan we naar Erfoud, een plaatsje dat ligt aan de rand van de sahara.
