Dag 15: 29-09-2016 4x4 wheel drive naar Zagora
Door: Niels Peters
Blijf op de hoogte en volg Niels
29 September 2016 | Marokko, Zagora
Het is 8.30 uur als we met de bus vertrekken. We rijden door het prachtige berggebied met ruige afgesleten bergwanden door dorpjes en hebben een prachtig overzicht over de omgeving. vrouwen lopen met mais op hun rug de weg af, ezeltjes bepalen ook hier weer het straatbeeld.
Aan de kant van de weg passeren we een groep kamelen en ezels bepakt met goederen. Op een van de ezels zit een klein kindje. Het zijn nomaden die naar hun dorp trekken.
We maken een stop van 40 min in dorp voor inkopen picknick en koffiebreak. Ondertussen staan er 4 jeeps. Ik stap samen met 5 andere reisgenoten in een jeep. En daar gaan we dan! Het eerste stuk is nog over verharde weg. Maar al snel verlaten we de hoofdweg en rijden we door het ruige berglandschap. Onze chauffeur "Barack" heeft inmiddels een Berber muziekje opgezet. We rijden over stenen paden bergop. Soms zijn de padden langs de afgrond. Het uitzicht zou schitterend moeten zijn. Ware het niet dat het de hele dag al regend. Het is daarnaast behoorlijk fris (17 graden) en mistig. De vergezichten moeten we helaas aan ons voorbij laten gaan. Echter de sfeer is er niet minder om! We maken er een dolle boel van in de jeep. De chauffeur zet de typisch tradiotionele Berber muziek wat harder en wij klappen lallen lekker mee. Barack lacht erop en zet de muziek nog wat harder.
Ondertussen rijden we steeds al kronkelend wat hoger de bergen in en passeren nomaden huizen en een appelgaard. We komen bij een nomadendorp aan en stoppen daar even. Buiten is het nog steeds regenachtig en grijs weer. Kinderen uit het dorp komen naar ons gelopen em vragen of we iets willen kopen of geven. Een van ons in de auto had zakje met snoepjes bij. Dat lusten ze natuurlijk wel! Ik deed het raampje voorzichtig een stukje open. En gelijk kwamen al die handjes van hen door het raampje heen. Een voor een gaf ik ieder een snoepje. Op gegeven moment waren de snoepjes op en moest ik het raampje wel dicht doen. Het was een grappig gezicht om te zien.
om 13.15u kwamen we aan bij een picknickplaats bij een nomaden familie in de bergen. Het was nog steeds mistig en regenachtig. De picknick werd bereidt en we namen plaats in een ruimte. Eerst onze schoenen uitdoen en daarna op matrassen tegen de muur plaatsnemen en een keus maken uit al dat bereid is op de tafel.
Na lunch rijden we nog uurtje al slingerend door de bergen tot we uiteindelijk weer bij de verharde weg uitkomen. Aan de kant van de weg staan kinderen met gebalde vuist te zwaaien. Naar ons idee betekent dat, dat ze iets willen verkopen aan ons. We rijden over een brug. Daaronder stroomt de langste rivier (Dra) van Marokko. Deze rivier ontspringt in Algerije en mondt uit in de Atlantische oceaan.
We naderen Zagora waar ons overnachtingshotel staat. Inmiddels rijden we in een groene vallei met veel palmbomen. Enkele oude dorpjes passeren we. Kinderen helpen mee om balen mais samen te binden. Stukje verder loopt een ezel met 2 kinderen op zijn rug. En weer eindje verder passeren we een kerkhof waarbij gewone stukken steen fungeren als grafsteen. Jaja vertelt dat vrouwen pas 3 dagen na de begrafenis bij het graf mogen komen. Dit omdat de Berber vrouwen anders te hard huilen als ze op de dag van de begrafenis naar het graf zouden gaan.
Om 18u komen we dan uiteindelijk in het hotel. Het was de langste reisdag tot nu toe. Ik ben ook wel moe nu. Na het eten hebben we met enkelen en onze reisleider Jaja nog potje gepest. Om 22.15u was het echt bedtime. Morgen gaat het avontuur weer verder!
Aan de kant van de weg passeren we een groep kamelen en ezels bepakt met goederen. Op een van de ezels zit een klein kindje. Het zijn nomaden die naar hun dorp trekken.
We maken een stop van 40 min in dorp voor inkopen picknick en koffiebreak. Ondertussen staan er 4 jeeps. Ik stap samen met 5 andere reisgenoten in een jeep. En daar gaan we dan! Het eerste stuk is nog over verharde weg. Maar al snel verlaten we de hoofdweg en rijden we door het ruige berglandschap. Onze chauffeur "Barack" heeft inmiddels een Berber muziekje opgezet. We rijden over stenen paden bergop. Soms zijn de padden langs de afgrond. Het uitzicht zou schitterend moeten zijn. Ware het niet dat het de hele dag al regend. Het is daarnaast behoorlijk fris (17 graden) en mistig. De vergezichten moeten we helaas aan ons voorbij laten gaan. Echter de sfeer is er niet minder om! We maken er een dolle boel van in de jeep. De chauffeur zet de typisch tradiotionele Berber muziek wat harder en wij klappen lallen lekker mee. Barack lacht erop en zet de muziek nog wat harder.
Ondertussen rijden we steeds al kronkelend wat hoger de bergen in en passeren nomaden huizen en een appelgaard. We komen bij een nomadendorp aan en stoppen daar even. Buiten is het nog steeds regenachtig en grijs weer. Kinderen uit het dorp komen naar ons gelopen em vragen of we iets willen kopen of geven. Een van ons in de auto had zakje met snoepjes bij. Dat lusten ze natuurlijk wel! Ik deed het raampje voorzichtig een stukje open. En gelijk kwamen al die handjes van hen door het raampje heen. Een voor een gaf ik ieder een snoepje. Op gegeven moment waren de snoepjes op en moest ik het raampje wel dicht doen. Het was een grappig gezicht om te zien.
om 13.15u kwamen we aan bij een picknickplaats bij een nomaden familie in de bergen. Het was nog steeds mistig en regenachtig. De picknick werd bereidt en we namen plaats in een ruimte. Eerst onze schoenen uitdoen en daarna op matrassen tegen de muur plaatsnemen en een keus maken uit al dat bereid is op de tafel.
Na lunch rijden we nog uurtje al slingerend door de bergen tot we uiteindelijk weer bij de verharde weg uitkomen. Aan de kant van de weg staan kinderen met gebalde vuist te zwaaien. Naar ons idee betekent dat, dat ze iets willen verkopen aan ons. We rijden over een brug. Daaronder stroomt de langste rivier (Dra) van Marokko. Deze rivier ontspringt in Algerije en mondt uit in de Atlantische oceaan.
We naderen Zagora waar ons overnachtingshotel staat. Inmiddels rijden we in een groene vallei met veel palmbomen. Enkele oude dorpjes passeren we. Kinderen helpen mee om balen mais samen te binden. Stukje verder loopt een ezel met 2 kinderen op zijn rug. En weer eindje verder passeren we een kerkhof waarbij gewone stukken steen fungeren als grafsteen. Jaja vertelt dat vrouwen pas 3 dagen na de begrafenis bij het graf mogen komen. Dit omdat de Berber vrouwen anders te hard huilen als ze op de dag van de begrafenis naar het graf zouden gaan.
Om 18u komen we dan uiteindelijk in het hotel. Het was de langste reisdag tot nu toe. Ik ben ook wel moe nu. Na het eten hebben we met enkelen en onze reisleider Jaja nog potje gepest. Om 22.15u was het echt bedtime. Morgen gaat het avontuur weer verder!
