Dag 13: 21-09-2015 Reisdag naar Bagan
Door: Niels Peters
Blijf op de hoogte en volg Niels
21 September 2015 | Myanmar, Pagan
Vandaag vertrekken we om 8 uur voor een lange rit naar Bagan. Voor het hotel loopt een rij monniken achter elkaar met een schaal om offers op te gaan halen. Ik zeg vriendelijk "Mingalabar".. maar ze kijken mij stoicijns aan. Een enkeling onderdrukt een ingetogen lach. Het blijkt niet te mogen om iets tegen hen te zeggen als ze offers op gaan halen. Ach het was goed bedoeld.. nu weet ik het. Bij het wegrijden van het hotel staan de kamermeisjes met z'n allen ons uit te zwaaien.
We hebben afscheid genomen van de chauffeur en helper en kennisgemaakt met de nieuwe chauffeur "tsjai" en "Mautoe" zijn helper. Al slingerend rijden we de berg af met links en rechts bananenplantages en prachtige vergezichten. Onderweg lopen vrouwen langs de weg met kookpotjes of zakken met voedsel op hun hoofd. Tegen 11.30u bereiken we het stadje Meiktila. In deze stad zijn gedurende de tweede wereld oorlog 20.000 Japanners om het leven gebracht door de Britten En recent nog in 2013 zijn 10 tallen mensen vermoord door problemen tussen moslims en extremistische boeddhisten.
We rijden langs een super grote textielfabriek. Op het moment dat we aankomen verlaten tientallen medewerkers in hun blauwe werkkleding de fabriek voor de lunch er tegenover. Wij hebben stukje verderop de koffiestop in een lokaal tentje. We bestellen black tea en koffie. Nou de thee was ook echt zwart, zoooo sterk. De koffie smaakte redelijk, alleen leek het wel of de kopjes helemaal niet gewassen waren. De thee hebben we laten staan, de koffie heb ik wel opgedronken.
Vlakbij de koffiestop lag een klooster en tempel. Binnen zaten groepjes studenten oop de grond aan tafeltjes te studeren. Ze waren Scheikunde en Engels aan het leren. Eenmaal weer in de bus kregen we een lunchbox uitgereikt, omdat er geen tijd was om ergens te stoppen voor lunch. De bus gaat langzaam bergop richting de stupa "Mount Popa" op een rots. De airco in de bus moest even uit anders kon de bus niet omhoog komen. We rijden tot aan de voet van de rots. Verder moeten we 777 treden te voet ophoog klimmen tot aan de top van de rots. Vanuit hier hebben we een schitterend uitzicht op een oneindig verre blik over de omgeving.
Net voor ik het hoogste punt bereik komt er een vrouw met rode tanden naar mij toe en ze vraagt mij iets. Ik begrijp er niks van, maar had wel een vermoeden. Ze wilde graag met mij op de foto. En niet alleen zij, maar eigenlijk de hele groep met wie zij was, haha... Een voor een knipte ze een foto. En als laatste zei ik... dan nu maar effe met de hele groep! Vonden ze een leuk idee, haha. Later beneden, kwam ik die vrouw weer tegen... ze vroeg of ik een hapje mee wilde eten. (Want de hele groep zat zat daar rijst te eten). Dat heb ik maar afgeslagen, immers wij gingen ook weer verder.
Het valt ons op dat we door een arme streek rijden. Mensen bedelen aan de kant van de weg om geld. We rijden nog 1 uur door tot we bij ons hotel aankomen, in een dorpje vlakbij Bagan. Super de luxe, maar het lokale karakter is hier wel mee verloren gegaan en past voor ons niet in het beeld van Myanmar. Voor mij mocht het wel iets minder luxe en wat meer lokaal tussen de mensen. We verblijven in dit hotel 3 nachten en hebben de komende dagen de tijd op eigen gelegenheid op de e-bike de oude tempels van Bagan te bekijken.
Vanavond eten we in het hotel. Ondanks dat de prijzen hier relatief gezien hoog zijn, leek het ons vandaag wel eens fijn om heerlijk westers te eten. Het smaakte ook lekker!! Er was zelfs een heus poppentheater voorstelling aan tafel.
Good night!
We hebben afscheid genomen van de chauffeur en helper en kennisgemaakt met de nieuwe chauffeur "tsjai" en "Mautoe" zijn helper. Al slingerend rijden we de berg af met links en rechts bananenplantages en prachtige vergezichten. Onderweg lopen vrouwen langs de weg met kookpotjes of zakken met voedsel op hun hoofd. Tegen 11.30u bereiken we het stadje Meiktila. In deze stad zijn gedurende de tweede wereld oorlog 20.000 Japanners om het leven gebracht door de Britten En recent nog in 2013 zijn 10 tallen mensen vermoord door problemen tussen moslims en extremistische boeddhisten.
We rijden langs een super grote textielfabriek. Op het moment dat we aankomen verlaten tientallen medewerkers in hun blauwe werkkleding de fabriek voor de lunch er tegenover. Wij hebben stukje verderop de koffiestop in een lokaal tentje. We bestellen black tea en koffie. Nou de thee was ook echt zwart, zoooo sterk. De koffie smaakte redelijk, alleen leek het wel of de kopjes helemaal niet gewassen waren. De thee hebben we laten staan, de koffie heb ik wel opgedronken.
Vlakbij de koffiestop lag een klooster en tempel. Binnen zaten groepjes studenten oop de grond aan tafeltjes te studeren. Ze waren Scheikunde en Engels aan het leren. Eenmaal weer in de bus kregen we een lunchbox uitgereikt, omdat er geen tijd was om ergens te stoppen voor lunch. De bus gaat langzaam bergop richting de stupa "Mount Popa" op een rots. De airco in de bus moest even uit anders kon de bus niet omhoog komen. We rijden tot aan de voet van de rots. Verder moeten we 777 treden te voet ophoog klimmen tot aan de top van de rots. Vanuit hier hebben we een schitterend uitzicht op een oneindig verre blik over de omgeving.
Net voor ik het hoogste punt bereik komt er een vrouw met rode tanden naar mij toe en ze vraagt mij iets. Ik begrijp er niks van, maar had wel een vermoeden. Ze wilde graag met mij op de foto. En niet alleen zij, maar eigenlijk de hele groep met wie zij was, haha... Een voor een knipte ze een foto. En als laatste zei ik... dan nu maar effe met de hele groep! Vonden ze een leuk idee, haha. Later beneden, kwam ik die vrouw weer tegen... ze vroeg of ik een hapje mee wilde eten. (Want de hele groep zat zat daar rijst te eten). Dat heb ik maar afgeslagen, immers wij gingen ook weer verder.
Het valt ons op dat we door een arme streek rijden. Mensen bedelen aan de kant van de weg om geld. We rijden nog 1 uur door tot we bij ons hotel aankomen, in een dorpje vlakbij Bagan. Super de luxe, maar het lokale karakter is hier wel mee verloren gegaan en past voor ons niet in het beeld van Myanmar. Voor mij mocht het wel iets minder luxe en wat meer lokaal tussen de mensen. We verblijven in dit hotel 3 nachten en hebben de komende dagen de tijd op eigen gelegenheid op de e-bike de oude tempels van Bagan te bekijken.
Vanavond eten we in het hotel. Ondanks dat de prijzen hier relatief gezien hoog zijn, leek het ons vandaag wel eens fijn om heerlijk westers te eten. Het smaakte ook lekker!! Er was zelfs een heus poppentheater voorstelling aan tafel.
Good night!
